ارزيابي فرضيه شناختِ بدنمند در شكل‌گيري مفهوم «مالكيت» در زبان قرآن

شناختِ بدنمند يكي از چارچوب‌هاي نظري در علوم‌شناختي است كه بر اساس آن، شناخت امري جسماني شده است كه از طريق تعامل بين بدن، محيط و ذهن شكل مي‌گيرد. اين مقوله با بسياري از مفاهيم انتزاعي قرآن كه «مالكيت» يكي از مهم‌ترين آن‌ها است در ارتباط است. در پژوهش حاضر كوشش شده است با شيوة توصيفي– تحليلي و با رويكرد معناشناسي شناختي، تأثير شناخت بدنمند در شكل‌گيري مفهوم انتزاعي «مالكيت» در زبان قرآن مورد سنجش و ارزيابي قرار گيرد. داده‌هاي بررسي شده در اين پژوهش عناصر واژگاني مرتبط با اعضاي بدن و افعال مرتبط با اين اعضا است كه براي اشاره به مالكيت استفاده مي‌شدند. نتايج به‌دست‌آمده از اين پژوهش نشان مي‌دهد كه شناخت و درك مفهوم مالكيت و انواع آن در زبان قرآن به تجربه جسماني و فعاليت‌هاي بدني انسان وابسته است و دانشِ تجربي انسان از اعضاي بدنش، مانند دست، پا، سر، دهان و كنش‌هاي مرتبط با آن، مانند: گرفتن، ساختن، كسب‌كردن، به چنگ‌انداختن، ايستادن و خوردن، مبناي نگاشت استعاري براي شناخت مفهوم انتزاعي مالكيت بر مبناي استعاره مفهومي رابطة انتزاعي به مثابة رابطة عيني» در زبان قرآن مي‌باشد كه مي‌تواند به درك بهتري از اين مفهوم در قرآن و ارتقاي دانش ما در اين زمينه كمك كند.