بررسي كاركرد ارداويرافنامه در بازسازي مشروعيت دولت ساساني براساس رويكرد هرمنوتيك قصدگراي كوئنتين اسكينر

مشروعيت قلب دولت و حكومت به شمار مي‌رود و روايي فرمان‌هاي حكومتي و تداوم حكومت و دولت را موجب مي‌شود. دوران حكومت ساساني يكي از برهه‌هاي تاريخي است كه در مقاطعي از آن ترديدها نسبت به مباني اقتدار و ايدئولوژي نظام سياسي در ايران مطرح مي‌شود. بروز شك و ترديد نسبت به ارزش‌هاي ديني به عنوان اصلي‌ترين مبناي مشروعيت اين حكومت در پي ظهور اديان وآيين‌هاي جديد، باعث مي‌شود تا يك‌پارچگي اجتماعي و سياسي با خطر مواجه شود و نياز براي بازسازي مشروعيت را ضروري سازد. ازاين‌رو، دستگاه ايدئولوژيك دولت ساساني از ابزارهاي گوناگوني به منظور مقابله با بحران مشروعيت بهره مي‌جويد. ارداويرافنامه نمونه‌اي از ابزارهاي فرهنگي است كه اصول، ارزش‌ها وآرمان‌هاي يك ايدئولوژي سياسي را براي ترميم مشروعيت و بقاي حكومت ساساني بيان مي‌كند. در اين پژوهش سعي شده تا با استفاده از چارچوب نظري هرمنوتيك قصدگراي اسكينر به اين پرسش پاسخ داده شود كه ارداويرافنامه در چه شرايط وكدام بافتار و فضاي فكري‌اي نگارش يافته و نويسنده از نگارش اين متن چه قصد و هدفي را دنبال مي‌كرده؟ فرضيۀ پژوهش بر اين است كه به نظر مي‌رسد اين متن به عنوان يك ابزار ايدئولوژيك در پاسخ به بحران مشروعيت دولت نگارش يافته و مقصود و هدف از نگارش آن نيز تأثيرگذاري بر فرهنگ سياسي جامعه به منظور بازسازي پايه‌هاي مشروعيت دولت ساساني بوده است.