انواع درون‌مايه در اشعار فرج‌‌اﷲ كمالي

درون مايه يكي از مباحث مورد توجه در تحليل متون ادبي است. با استخراج درون مايه ها و تحليل معاني ضمني برآمده از كابرد آن ها در آثار شعري و داستاني مي توان به درك بهتري از مشخصه هاي سبكي متن دست يافت. اشعار محلي يكي از شاخه هاي بسيار مهم ادبيات است كه بررسي و تحليل متون نظم و نثر اين گونۀ ادبي سبب آشنايي با ويژگي هاي سبكي جديد خواهد شد. در اين مقاله با روش كيفي و كمّي به بررسي درون مايه هاي مختلف شعر فرج الله كمالي، شاعر دشتستاني ، پرداخته شده است تا با بررسي آن ها در دو مجموعۀ شعري او سبك فكري، تأثيرپذيري او از مسايل اجتماعي، نوع جهان بيني و نگرش خاص او به جهان و مسايل آن مشخص و تحليل شود. همچنين، در پي بررسي درون مايه هاي پربسامد در اين مقاله، نوع كاربرد صناعات ادبي و ارتباطات ميان متني درون مايه هاي اشعار كمالي با ديگر شاعران در راستاي مشخص كردن سبك فردي كمالي بررسي شده است. با بررسي اشعار كمالي مشخص مي شود كه وي به عنوان شاعري محلي سرا، مخاطب خود را محدود به منطقه اي خاص ندانسته است. در اشعار او، صناعات ادبي سنّتي در بيان درون مايۀ خاص با زبان محلي به شكل نشان دار صورت جديدي به خود گرفته است. درون مايه هاي بنيادين تكرارشونده در اشعار او گاهي براي بيان احساسات عاطفي، مسايل شخصي و همچنين، دغدغه هاي سياسي و اجتماعي است. زبان انتقادي كمالي در بيان درون مايه ها با كاربرد لغات و اصطلاحات محلي و طنز سبك خاص او را ايجاد كرده است.