مطالعه‌ي تطبيقي ساختارهاي فرم، سبك و گونه‌هاي جانوري در گبه‌هاي شيري فارس و قالي‌هاي شيري چين

گبه‌هاي شيري طيف گسترده‌اي از اصول زيبايي‌شناسي و فرهنگي فرش ايران را به نمايش مي‌گذارند كه در ميان آنها مي‌توان نمونه‌هاي قشقايي منطقه فارس را به عنوان گروهي شاخص در نظر گرفت. بافنده ها ميراث‌دار سنتي بسيار عميق و كهن هستند كه با لايه‌هاي فرهنگ غني ايراني ارتباط تنگاتنگ دارد. سنت بافت گبه‌هاي شيري تنها متعلق به ايران زمين نيست بلكه طيف گسترده‌اي از بافندگان شرق آسيا به ويژه بافندگان چيني نمونه‌هاي ارزشمندي از اين گونه دستبافته‌ها را خلق كرده‌اند. اين اشتراك مهم فرهنگي بين دو حوزه‌ي تمدني ايران و چين زمينه‌‌ساز مهمترين هدف اين پژوهش يعني مقايسه گبه‌هاي شيري فارس ايران و قالي هاي شيري چين است تا ضمن شناخت تمايزات سبكي هر يك به روابط طرح و نقش آن و همچنين زمينه‌هاي شكل‌گيري اين روابط پرداخته شود. در همين راستا اين سوال اصلي مطرح مي‌شود كه چه روابط دو سويه‌اي در ساختارهاي فرمي، سبكي و گونه‌هاي جانوري گبه‌هاي شيري فارس و قالي هاي شيري چين چين وجود دارد؟ به منظور پاسخ به اين پرسش اصلي با استعانت از روش تطبيقي نمونه‌هايي از گبه‌هاي شيري فارس و قالي هاي شيري چين طبقه‌بندي و مقايسه شده است كه انتخاب اين نمونه‌ها به روش هدفمند نمونه شاخص بوده و اطلاعات و داده‌هاي مورد نياز به صورت اسنادي جمع‌آوري شده است. از جمله مهمترين يافته‌هاي اين پژوهش مي‌توان به ريشه‌دار بودن نقش شير در هنر گبه‌بافي دو منطقه اشاره كرد اما سابقه‌ي كاركرد نمادين مفهوم شير در فرهنگ ايراني بيشتر است.