سخن كاوي فرامتن و تحليل گفتمان قدرت در داستان بلند بهجت افزاي جربادقاني

برپايه رويكرد فركلاف در تحليل گفتمان، متن هاي روايي مي توانند در بازآفريني ساختارهاي فرهنگي،سياسي ، اجتماعي و توليد معنا سهم مهمي داشته باشند،نسخه بهجت افزا داستان بلندي از محمد مهدي جربادقاني در دوره صفويه است كه بافتي فرامعنا در ساختار خود و فرا متن دارد؛ با بررسي زبان شناختي داستان بهجت افزا، لايه هاي زيرين و پنهان متن ،يعني وضعيت رابطه قدرت وايدئولوژي در دوره شاه عباس اول و شاه صفي آشكار مي شود ؛ متن در سه لايه توصيف،تفسيرو تبيين مورد بررسي قرارگرفته است. فرضيه بنيادين تحقيق اين است كه در داستان، گفتماني در خور قدرت و جايگاه اجتماعي هر يك از شخصيت هاي داستان حكمفرما است؛ با بررسي اين داستان در سه سطح الگوي فركلاف روشن شد كه كاربرد متفاوت الفَاظ، استفاده از وجه هاي مختلف زباني و دستوري، تفاوت شيوه هاي اقناعي، ديدگاه شخصيتهاي داستان نسبت به يكديگر و صراحت و پوشيدگي در گفتار مستقيما به تفاوت نقش قدرت در اين داستان بستگي دارد.