بررسي تأثير محيط شرطي سلول‌هاي ‏بنيادي مزانشيميِ تيمارشده با ‏DCA‏ بر ‏رفتارهاي زيستي سلول‌هاي سرطان پستان

سرطان نتيجه رشد بي رويه سلول‌هاي بدخيم است كه توانايي گسترش به ساير اعضاي بدن را دارند. دي كلرواستات (DCA) به‌عنوان يك داروي جديد براي كنترل سرطان هاي مختلف مورد توجه قرار گرفته است. همچنين اثرات سلول‌هاي بنيادي يا محيط شرطي (CM) اين سلول‌ها در درمان يا كنترل برخي سرطان ها نشان داده شده است. در اين تحقيق ابتدا سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي مشتق از چربي انساني (h-ADMSCs) و سلول‌هاي سرطان پستان رده 4T1 با غلظت هاي مختلف DCA تيمار شده و ميزان زنده‌ماني آنها به‌وسيله تست MTT بررسي شد و غلظت 1 ميلي مولار جهت جمع آوري CM انتخاب شد. h-ADMSCs با چهار گروه شامل گروه‌هاي فاقد FBS، با و بدون DCA (-FBS/±1mM DCA) و گروه‌هاي حاوي 5 درصد FBS، با و بدون DCA (+5% FBS/±1mM DCA) براي تهيه CM، تيمار شدند. سپس ميزان زيستايي، پتانسيل كلوني‌زايي، پروفايل چرخه سلولي و ميزان آپاپتوز سلول‌هاي 4T1 تيمارشده با CM بررسي شد. نتايج بررسي ها نشان داد CM در گروه –FBS/+DCA نسبت به گروه –FBS/-DCA، به‌ترتيب باعث كاهش زنده ماني (0.05 P) و افزايش تكثير سلول‌هاي 4T1 مي شوند. همچنين CM گروه +5% FBS/+DCA نسبت به گروه +5% FBS/-DCA، قادر به افزايش زنده ماني و تكثير سلول‌هاي 4T1 مي باشند. همچنين CM گروه‌هاي چهارگانه مورد مطالعه، باعث تغييراتي در ميزان آپاپتوز و پروفايل چرخه سلولي سلول‌هاي 4T1 شد. به نظر مي رسد كه DCA با تأثير بر تركيبات CM سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي، مي تواند باعث افزايش زنده‌ماني و تكثير سلول‌هاي 4T1 سرطان پستان شود.