اثر چهار هفته تمرين تناوبي شديد همراه با ‏مكمل‌دهي تريپتوفان بر شاخص‌هاي آسيب ‏قلبي در موش‌هاي صحرايي سالمند مبتلا به ‏ديابت

ديابت ميلتوس يكي از بزرگ‌ترين مشكلات سلامت جهاني است كه احتمال بروز آن با افزايش سن بيش‌تر مي شود. سالانه، تعداد زيادي از سالمندان به‌دليل بيماري هاي قلبي عروقي ناشي از ارتباط سالمندي و اختلالات متابوليكي جان خود را از دست مي‌دهند. هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر چهار هفته تمرين تناوبي شديد همراه با مكمل تريپتوفان بر شاخص هاي آسيب قلبي شامل لاكتات دهيدروژناز (LDH)، CK-MB، آسپارتات‌ترانس‌آميناز (AST) در موش‌هاي صحرايي سالمند مبتلا به ديابت بود. در اين مطالعه تجربي تعداد 40 سر موش صحرايي سالمند مبتلا به ديابت به‌طور تصادفي به چهار گروه ده نفره كنترل، شم، تمرين تناوبي با شدت بالا (HIIT) و HIIT به‌علاوه مصرف پودر تريپتوفان تقسيم شدند. مصرف مكمل تريپتوفان با دوز 50 ميلي‌گرم بر كيلوگرم صورت گرفت. در نهايت، سطح LDH، AST و كراتين كيناز (CK-MB) بين گروه‌ها مقايسه شد. يافته ها حاكي از ان بود كه مقادير LDH، CK-MB و AST در گروه كنترل ديابتي به‌طور معني‌داري بالاتر از گروه كنترل سالم بود (0.05=P). مقادير LDH در گروه HIIT+ تريپتوفان به‌طور معني‌داري كم‌تر از گروه كنترل ديابتي بود (0.03=P) و مقادير AST در گروه هاي تريپتوفان (0.001=P)، HIIT (0.001=P) و HIIT+ تريپتوفان (0.001=P) به‌طور معني‌داري كم‌تر از گروه كنترل ديابتي بود. به‌نظر مي‌رسد شاخص هاي نشانگر بيماري قلبي با تمرينات ورزشي و مصرف تريپتوفان بهبود مي يابد. با اين‌حال، در ارتباط با شدت و نوع تمرين و هم‌چنين دوز مصرفي تريپتوفان مطالعات بيش‌تري موردنياز است.