بررسي تأثير القاي پركاري و كم‌كاري غده ‏تيروئيد بر فراسنجه‌هاي عملكردي، خوني و ‏توليدمثلي در بلدرچين ژاپني

اين پژوهش به‌منظور ارزيابي اثرات كم‌كاري و پركاري غده تيروئيد بر فراسنجه‌هاي عملكردي، خوني و توليدمثلي در بلدرچين ژاپني انجام شد. تعداد 320 قطعه جوجه بلدرچين يك‌روزه در قالب طرح كاملاً تصادفي با چهار تيمار و چهار تكرار استفاده شد. تيمارها شامل 1- شاهد بدون درمان، 2- لووتيروكسين (70 ميكروگرم در ليتر)، 3- پروپيل تيواوراسيل (15 ميلي گرم در ليتر) و 4- پروپيل تيواوراسيل در ابتدا و سپس لووتيروكسين بود. صفات عملكردي هر هفته اندازه‌گيري شد. در روز 42 پرورش، از هر تكرار يك پرنده نر و يك ماده انتخاب و خونگيري براي ارزيابي فراسنجه‌هاي خوني صورت گرفت. در روز 62 پرورش، تخم پرنده‌ها جمع آوري و به دستگاه جوجه‌كشي منتقل شد. ضريب تبديل غذايي، ميزان مصرف خوراك و افزايش وزن تحت تأثير تيمارها قرار نگرفتند. در سرم نرها، غلظت تري‌گليسيريد در كل تيمارهاي درماني و غلظت آلانين آمينوترانسفراز در تيمار پروپيل تيواوراسيل- لووتيروكسين كاهش معني داري داشت (0.05≥P). در پرنده ماده، غلظت LDL خون در تيمار لووتيروكسين نسبت به شاهد كاهش و آلانين آمينوترانسفراز در اين تيمار نسبت به گروه هاي ديگر افزايش يافت (0.05≥P). بيش‌ترين غلظت آلكالين فسفاتاز سرم خون ماده ها در تيمار پروپيل تيواوراسيل بود (0.05≥P). ساير فراسنجه‌هاي بيوشيمايي خون و درصد باروري تحت تأثير تيمارهاي آزمايش قرار نگرفتند. كم‌ترين درصد جوجه‌در آوري كلي و جوجه در آوري تخم هاي بارور و بيش‌ترين درصد تلفات روياني مربوط به تيمار پروپيل تيواوراسيل- لووتيروكسين بود (0.05≥P). به‌طوركلي، داروهاي القاكننده پركاري و كم كاري غده تيروئيد، نتوانستند تأثير قابل‌ملاحظه اي بر اغلب فراسنجه‌هاي عملكردي، توليدمثلي و خوني در بلدرچين ژاپني داشته باشند.