بررسي مقايسه‌اي ميزان بيان ژن‌هاي اتوفاژي (‏Atg5‎‏ و ‏Beclin-1‎‏) در تخمك ‏MII‏ موش سوري پس از انجماد شيشه‌اي با دو محلول انجمادي مختلف به روش ‏كرايوتاپ

انجماد يك روش نگه‌داري طولاني مدت تخمك مي‌باشد كه در روش‌هاي كمكي باروري نقش مهمي دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر دو محلول انجمادي و دوستاكسل بر تغيير بيان ژن‌هاي اتوفاژي همچون Atg5 و Beclin-1 در تخمك MII موش سوري پس از انجماد شيشه‌اي با روش كرايوتاپ مي‌باشد. براي رسيدن به اين هدف، تخمك‌هاي MII موش سوري جمع‌آوري شده و در دو غلظت متفاوت از محلول‌هاي انجمادي اتيلن گليكول 15%، دي متيل سولفوكسايد 15% و سوكروز 0.5 مولار در گروه (VS1)A و اتيلن گليكول 7.5 %، گليسرول 7.5 % و سوكروز 0.5 مولار در گروه (VS2)B منجمد شدند و برخي از گروه‌ها قبل از انجماد تحت تاثير دوستاكسل قرار گرفتند. پس از ذوب، تخمك‌ها لقاح داده شدند. درصد زنده‌ماني و لقاح تخمك‌هاي منجمد و ذوب شده ارزيابي و تغيير بيان ژن‌هاي (Atg5 و Beclin-1) با روش RT-PCR بررسي شد. نتايج نشان داد تفاوت‌هاي معني‌داري بين درصد بقا و درصد لقاح گروه‌هاي انجمادي در مقايسه با گروه كنترل وجود دارد (P 0.05). درصد زنده‌ماني و لقاح در گروه VS1 نسبت به گروه VS2 كاهش يافت. همچنين درصد زنده‌ماني و لقاح گروه‌هاي پيش انكوبه شده با دوستاكسل بيشتر از گروه‌هاي انكوبه نشده بود. اين مطالعه نشان داد انجماد شيشه‌اي با كرايوتاپ، ترازهاي نسخه‌برداري ژن‌هاي اتوفاژي را در اووسيت‌هاي MII منجمد ذوب شده تغيير مي‌دهد همچنين پيش انكوبه كردن اووسيت با دوستاكسل قبل از انجماد شيشه‌اي مي‌تواند تراز نسخه‌برداري Atg5 و Beclin-1 را در گروه‌هاي آزمايشي كاهش دهد و در بالا بردن درصد بقا و درصد تشكيل جنين‌هاي دو سلولي موثر واقع شود.