اثرات ضد التهابي نانوذرات اكسيد ايتريوم بر فيبروز كبدي در موش صحرايي

از آنجايي كه امروزه به كمك نانوپزشكي دروني سازي، نفوذ و تحويل دارو تسهيل شده است به همين سبب استفاده از نانوتكنولوژي در ‏دارورساني هدفمند جهت بهبود فيبروز كبدي گزينه مناسبي به نظر مي‌رسد. موش‌هاي نر نژاد ويستار با وزن 200 تا 250 گرم به‌طور تصادفي ‏به 5 گروه 8 تايي تقسيم شدند: كنترل (موش سالم)، شم (موش سالم + ‏K3PO4‎‏)، ‏CCL4‎‏ (موش‌هاي مدل فيبروز كبدي)، ‏Y2O3 30‎‏ (موش ‏سالم+ 30 ميلي گرم/كيلوگرمY2O3‎‏) و ‏CCL4+ Y2O3 30‎‏ (موش فيبروتيك + 30 ميلي گرم‎/‎‏ كيلوگرمY2O3‎‏). پس از القا فيبروز كبدي ‏توسط ‏CCL4‎، موش‌ها ‏Y2O3‎‏ را يك بار در روز به مدت چهار هفته دريافت كردند. در پايان موش‌ها بيهوش شدند و خون‌گيري از قلب ‏انجام شد. بخشي از نمونه‌هاي كبد در فرمالين %10 و بخشي ديگر در دماي 80- درجه سانتي‌گراد نگهداري شد. در نهايت، نشانگرهاي ‏استرس اكسيداتيو (‏CAT، ‏GPX، ‏SOD‏ و ‏MDA‏) و سطوح آنزيم‌هاي كبدي (‏AST، ‏ALT، ‏ALP‏ و ‏GGT‏) با استفاده از روش‌ الايزا ‏اندازه‌گيري شدند. همچنين بيان ژن‌هاي ‏TGF-β‏ و ‏α-SMA‏ در كبد نيز توسط روش ‏Real Time RT-PCR‏ بررسي گرديد. استعمال دوز ‏‏30‏‎ ‎ميلي گرم/كيلو گرم از ‏NPs‏ ‏Y2O3‎‏ اثر مطلوبي بر تنظيم سطوح ‏CAT، ‏SOD، ‏GPX، ‏TGF-β‏ و ‏α-SMA، و همچنين ‏MDA،AST ‎، ‏ALT،ALP‏ و ‏GGT‏ در موش‌هاي فيبروزي نداشت. اما بهبودي قابل توجهي در جهت كاهش التهاب در بافت كبد موش‌هاي گروهCCL4+ ‎Y2O3 30‎‏ مشاهده شد. دوز 30 ميلي گرم/ كيلوگرم نانوذره ‏Y2O3‎‏ تاثير مطلوبي بر شاخص‌هاي آنتي اكسيداني و بيوشيمايي كبد در جهت ‏كاهش فيبروز كبدي نداشت. اما اثرات مطلوبي از آن در بافت كبد فيبروزي موش‌هاي تحت درمان با ‏Y2O3 30‎‏ به ويژه كاهش التهاب ‏مشاهده شد.‏