بررسي تاثير آسكوربيك اسيد بر زيستايي سلول‌‌هاي بنيادي مزانشيمي كشت ‏شده بر روي داربست ‏سلول‌زدايي‌شده عضله اسكلتي

مهندسي بافت رشته اي نوظهور است كه بر سه عنصر سلول، داربست و مولكول هاي زيستي فعال استوار بوده و مي تواند براي درمان آسيب هاي عضلاني مفيد باشد. هدف از اين مطالعه، بررسي تاثير آسكوربيك اسيد (AA) بر زيستايي سلول‌هاي بنيادي مزانشيميِ مغز استخوانِ (BM-MSCs) كشت شده بر روي داربستِ سلول زدايي شده عضله اسكلتي مي‌باشد. ابتدا BM-MSC از مغز استخوان پاي رت استخراج و كشت شده و هويت سلول‌ها با استفاده از فلوسايتومتري بررسي شد. همچنين عضله اسكلتي پاي رت، استخراج گرديده و با استفاده از محلول %1 SDS سلول زدايي انجام شد. براي اطمينان از سلول زدايي، رنگ آميزي هاي اختصاصي ماسون تريكروم، آلسيان بلو و DAPI انجام شد. سپس BM-MSCs روي داربست هاي سلول زدايي شده كشت شدند و با AA يك ميلي مولار به مدت 2 روز تيمار شدند. سپس با استفاده از ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM) و روش MTT به ترتيب بقاء و ميزان زيستايي سلول‌ها بررسي شد. BM-MSCs مورفولوژي دوكي داشته و نتايج فلوسايتومتري نشان دهنده بيان   CD44 وCD90  و نيز عدم بيان CD45 و CD34 در بيش از 90 درصد سلول‌ها بود. رنگ آميزي هاي اختصاصي حفظ كلاژن و گليكوزآمينوگليكان ها و عدم حضور DNA را در بافت سلول زدايي شده اثبات كردند. نتايج MTT  نشان داد كه AA به طور معني داري باعث افزايش زيستايي BM-MSCs مي شود (0.05 P). همچنين نتايج SEM نشان داد كه سلول‌ها در گروه تيمار شده با AA، گسترش بيشتري داشتند. بطور كلي، AA مي تواند با افزايش زيستايي BM-MSCs، بازده مهندسي بافت عضله را بهبود بخشد.