تحليل و تطبيق مؤلّفه‌هاي رئاليسم اجتماعي در دو نمايشنامه‌ مرگ فروشنده از آرتور ميلر و تانگوي تخم‌مرغ داغ از اكبر رادي (با تأكيد بر عناصر شخصيت و محتوا)

رئاليسم اجتماعي به عنوان يكي از شاخه‌هاي مهمّ مكتب ادبي رئاليسم، شيوه‌اي براي نمايش معضلات و مشكلات اجتماعي جامعه است. آرتور ميلر(1915- م2005) در آمريكا و اكبر رادي(ش1318 1386/ 1939-2007م) در ايران، دو نمايشنامه‌نويس بزرگ در مكتب رئاليسم هستند، كه برخي از آثار آنان، مانند دو نمايشنامه‌ي «مرگ فروشنده»‌ي ميلر و «تانگوي تخم‌مرغ داغ» رادي، با بازتاب معضلات و مشكلات اجتماعي، از جمله اقتصاد و پيامدها و تأثيرات آن در زندگي طبقات متوسّط مردم، در زمره‌ي رئاليسم اجتماعي قرار مي‌گيرند. در اين مقاله به منظور بررسي رئاليسم اجتماعي در دو نمايشنامه‌ي مذكور، عنصر شخصيت‌، به عنوان يكي از مؤلّفه‌هاي رئاليسم، مورد تحليل و بررسي تطبيقي قرار مي‌گيرد تا بدين‌وسيله، بازتاب مشكلات اقتصادي در جامعه‌ي آمريكا و ايران و تأثير آن بر روي اقشار مختلف مردم را نشان دهد. نظر به اين‌كه اين دو نمايشنامه، با وجود تشابه موضوعي و شخصيت‌پردازي كه دارند، تاكنون مورد مطالعه‌ي تطبيقي قرار نگرفته‌اند، اهميت اين پژوهش را نمايان مي‌سازد. برآيند نهايي جستار حاضر نشان مي‌دهد كه معضل اجتماعي اقتصاد، كه در نمايشنامه‌ي «مرگ فروشنده» به عنوان يك بحران همه‌گير اجتماعي است و در نمايشنامه‌ي «تانگوي تخم‌مرغ داغ»، صرفاً يك معضل در سطح يك خانواده است، باعث شكل‌گيري شخصيت‌هايي شده كه با رفتار و گفتار خود، نحوه‌ي تأثيرپذيري از اين معضل اقتصادي را به نمايش گذاشته‌اند. «مرگ فروشنده»، كه با پرداخت شخصيت ويلي لومان، انتقاد كوبنده‌اي از اخلاقيات جامعه‌ي سرمايه‌داري و بهره‌كشي اقتصادي دارد، نسبت به «تانگوي تخم‌مرغ داغ»، نمود عيني‌تري براي رئاليسم اجتماعي محسوب مي‌شود.