تحليل مؤلفه‌هاي هوش معنوي در ديوان محمدحسين شهريار

خاستگاه طبقاتي، وضعيت خانوادگي، سنخ رواني و سوانح نه چندان متعارف حيات فردي و اجتماعي شهريار منجر به تكوين آثار و خلق اشعاري شده كه در كنار ارزش‏هاي ادبي و هنري، واجد ارزش‏هاي معنوي و در بر دارنده‌ي مؤلفه‌هاي آشكار و پنهان هوش معنوي است. هوش معنوي يكي از مفاهيم نسبتاً جديد در دانش روانشناسي است كه در پيوند مستقيم با جهان‌نگري شاعرانه و زمينه‌هاي عاطفي معنايي سروده‌هاي شاعر قرارمي‌گيرد. در اين پژوهش نظري، با بررسي تعدادي از اشعار فارسي ديوان شهريار به روش توصيفي تحليلي، تلاش شده تا مقوله‌ي هوش معنوي و مؤلفه‌هاي آن در شعر اين شاعر بزرگ معاصر با رويكرد ميان‌رشته‌اي و نقد روانشناختي تحليل شود. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي‌دهد كه مؤلفه‌هايي؛ همچون خودآگاهي، خودانگيختگي، ارزش‌محوري و چشم‌اندازمحوري، كل‌نگري، دگرخواهي، استقبال از تفاوت‌ها، استقلال رأي، تواضع و فروتني، تمايل به طرح چراهاي بنيادين، توانايي تغيير چارچوب‌هاي ذهني، استفاده‌ي مثبت از چالش‌ها و احساس رسالت و تقدس بخشي در آثار شهريار ديده مي‌شود.