بررسي تاثير استفاده از سيستم جداساز لرزه اي به منظور بهبود رفتار ساختمان هاي بتني با درجه اهميت خيلي زياد و داراي سيستم مقاوم باربر جانبي دوگانه

سامانه جداساز لرزه اي به لحاظ عملكردي، يكي از بهترين سامانه هاي مقاوم باربر جانبي در ساختمان‌هاي بتني مي باشد. استفاده از جداساز لرزه اي در سازه، باعث افزايش شكل پذيري، جذب انرژي بالا و همچنين بهبود پايداري كل سازه مي شود. برابر آيين نامه 2800، ساختمان‌هاي مورد استفاده در اماكن نظامي و انتظامي جزء ساختمان‌هاي با اهميت خيلي زياد به حساب مي‌آيند. لذا برابر اصول پدافندي، عدم خرابي اين سازه‌ها و قابليت بهره برداري از آنها پس از وقوع زلزله‌هاي شديد، مهم و حياتي است. به همين خاطر، در اين مطالعه، رفتار سازه‌اي يك ساختمان با كاربري انتظامي، با لحاظ كردن جداساز لرزه اي لاستيكي با پليمرهاي تقويت شده با فيبر (FRP) در آن، به منظور بررسي بهبود عملكرد لرزه‌اي و جلوگيري از تخريب سازه پس از زلزله، بررسي شده است. اين سازه تحت تحليل‌هاي استاتيكي غيرخطي(پوش اور)، ديناميكي غيرخطي، ديناميكي غيرخطي افزاينده (IDA) قرار گرفته است. سپس منحني شكنندگي حاصل از اين تحليل‌ها براي سازه مورد نظظر استخراج و مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج شاخص‌هاي رفتار لرزه اي سازه اي به دست آمده از تحليل‌هاي پوش آور، تاريخچه زماني، IDA و منحني شكنندگي؛ بيانگر آن است كه سازه جداسازي شده داري تغييرمكان جانبي نسبي كمتر نسبت به همان سازه بدون جداساز بوده است. همچنين پايداري، ظرفيت و برش پايه سازه جداسازي شده بهتر از سازه بدون جداساز مي باشد. به طور كلي براي سازه‌هاي مجهز به جداساز لرزه‌اي، احتمال گذشتن آنها از هر سطح عملكرد نسبت به سازه‌هاي بدون جداساز، ديرتر رخ مي دهد.