تحليل شاخص هاي تاب آوري در بلوك هاي شهري با رويكرد پدافند غيرعامل (مورد پژوهي: كلان‌شهر تهران)

امروزه كاهش خطر بلاياي طبيعي و انسان ساخت با استفاده از پدافند غيرعامل و افزايش تاب آوري شهرها به اهداف بسياري از شهرها تبديل شده است. با هم افزايي بين دو مفهوم تاب آوري شهري و پدافند غيرعامل شهري، تا حد زيادي شهرها در مقابل بحران هاي انسان ساخت و طبيعي تقويت مي شوند. هدف پژوهش حاضر نيز تحليل شاخص هاي تاب آوري در بلوك هاي كلان شهر تهران با توجه به رويكرد پدافند غيرعامل است. پژوهش حاضر از نظر هدف از نوع كاربردي و از نظر ماهيت توصيفي - تحليلي است. گردآوري اطلاعات براي استخراج شاخص ها با روش كتابخانه اي و اسنادي انجام شده است. سپس لايه هاي مربوط به 92 شاخص تاب آوري شهري با رويكرد پدافند غيرعامل با استفاده از داده هاي شهرداري تهران، سايت Open Street Map، سايت Google Earth و بلوك هاي آماري كلان شهر تهران در سال 1395 گردآوري و در نرم افزار  Arc GIS پيش پردازش و تهيه شده است. براي تحليل شاخص ها از مدل IHWP در نرم افزار Arc GIS استفاده شده است. پرسش نامه رتبه بندي شاخص ها در فرايند مدل IHWP توسط 25 نفر از خبرگان تكميل شده است. نتايج مدل IHWP نمايان كرده است كه از كل مساحت كلان شهر تهران، 9.62 درصد داراي تاب آوري بسيار پايين، 17.09 درصد داراي تاب آوري پايين، 27.24 درصد داراي تاب آوري متوسط، 30.46 درصد داراي تاب آوري بالا و 15.58 درصد داراي تاب آوري بسيار بالا هستند. قسمت هاي داخلي و مركزي كلان شهر تهران از ميزان تاب آوري بالاتري برخوردار هستند و قسمت هاي بيروني و حاشيه اي به ويژه در غرب و شرق كلان شهر ميزان تاب آوري پايين تري دارند. در پايان نيز راهكارهاي ارتقاي تاب آوري شهري با رويكرد پدافند غيرعامل در كلان شهر تهران ارائه شده است.