تبيين عوامل مؤثر استرس و هويت اجتماعي بر تاب آوري اجتماعي در زمان مخاطرات بيولوژيك باتأكيد بر كوويد-19؛ مطالعه موردي : شهر رشت

عوامل استرس زا اوليه پيامدهاي مستقيم مخاطرات زيستي (مانند ويروس ها، سيلاب) هستند در حالي كه عوامل استرس زا ثانويه از شرايط زندگي قبل از فاجعه و ترتيبات اجتماعي (مانند بيماري، سياست هاي مشكل ساز قبل از فاجعه) يا از پاسخ هاي ناكارآمد به مخاطرات شديد ناشي مي شوند. عوامل استرس زا ثانويه مي توانند آسيب طولاني مدت قابل توجهي به افراد آسيب ديده وارد كنند، همچنين قابل تحمل و قابل تغيير هستند. در اين پژوهش ارتباط بين عوامل استرس زاي ثانويه، فرآيندهاي هويت اجتماعي، حمايت اجتماعي، و استرس و تاب آوري درك شده مورد بررسي قرار گرفتند. روش تحقيق، توصيفي- تحليلي و از لحاظ هدف، كاربردي است. براي جمع‌آوري داده‌ها از روش كتابخانه‌اي و از روش پيمايشي به صورت پرسشنامه استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم افزار SPSS براي جامعه آماري 679995 خانوار شهر رشت با حجم نمونه 384 استفاده شد و با استفاده از ابزار تحليلي تحقيق از آزمون كوهن و همبستگي اقدام به تحليل داده شد. تجزيه و تحليل داده‌هاي نشان مي‌دهد كه عوامل استرس زاي ثانويه به طور مثبت با استرس درك شده و ارتباط منفي با تاب‌آوري دارند، حتي زماني كه اثرات عوامل استرس‌زا اوليه را كنترل مي‌كنند. زن بودن يا داشتن وضعيت اجتماعي-اقتصادي پايين با قرار گرفتن بيشتر در معرض عوامل استرس زاي ثانويه، استرس درك شده بالاتر و تاب آوري كمتر مرتبط است. مهمتر از همه، هويت اجتماعي به طور مثبت با حمايت مورد انتظار و با افزايش تاب آوري و استرس درك كمتر مرتبط است. با اين حال، هيچ يك از جنسيت، وضعيت اجتماعي-اقتصادي يا هويت اجتماعي رابطه بين عوامل استرس زاي ثانويه و استرس و تاب آوري درك شده را تعديل نكرد. در نتيجه، اصلاحات سيستمي و در دسترس بودن حمايت اجتماعي براي كاهش اثرات عوامل استرس زاي ثانويه نقش بسيار مهمي دارد.