بررسي ويژگي‌هاي سيلاژ علوفه كينوآ

اين آزمايش با هدف بررسي امكان تهيه سيلاژ از علوفه كينوآ (Chenopodium quinoa willd.) و تعيين ارزش غذايي و ويژگي‌هاي سيلاژ در قالب يك طرح آماري كاملاً تصادفي با سه ژنوتيپ سجاما، تيتيكاكا و 12Q انجام شد. گياه كامل در زمان خميري‌شدن دانه‌ها برداشت و پس از خرد‌كردن در سيلوهاي آزمايشگاهي با چهار تكرار سيلو شدند. پس از 60 روز سيلوها باز شدند و شاخص‌هاي ظاهري آن‌ها مورد بررسي قرار گرفت. از سيلاژها نمونه‌برداري شد و از نمونه‌ها براي تعيين غلظت تركيبات شيميايي و ويژگي‌هايي سيلويي استفاده گرديد. نتايج نشان داد كه طول دوره كاشت تا خميري‌شدن دانه‌ها در هر سه ژنوتيپ در شرايط اقليمي كرمان 60 روز بود. در سيلاژ ژنوتيپ‌هاي سجاما، تيتيكاكا و 12Q به‌ترتيب ميزان ماده خشك 20.36، 22.99 و 22.21 درصد، غلظت پروتئين خام 13.50، 14.21 و 14.31 درصدبود. در ارزيابي ظاهري سيلاژها امتياز كلي 16.75، 17.50 و 18.13 از امتياز 20 به‌ترتيب براي ژنوتيپ‌هاي سجاما، تيتيكاكا و 12Q تعيين شد. سيلاژ علوفه كينوآ ظرفيت بافري بالايي داشت. از تخمير سيلاژ علوفه ژنوتيپ‌هاي سجاما، تيتيكاكا و 12Q به‌ترتيب پتانسيل توليد گاز 41.31، 46.98 و 44.92 ميلي‌ليتر به ازاي هر 200 ميلي‌گرم نمونه P 0/01 قابلين هضم ماده الي 48.2, 54.43 و 52/10 درصد P 0/01 و انرژي قابل سوخت و ساز 1/67، 1/90،1/81 مگاكالري در كيلوگرم برآورد گرديدP 0/01. به‌طور كلي نتايج نشان داد كه سيلاژ علوفه كينوآ از ارزش غذايي مناسبي برخوردار است و مي‌تواند در تغذيه نشخواركنندگان جايگزين مناسبي باشد، اما از نظر تركيب شيميايي و همچنين ويژگي‌هايي سيلويي بين ژنوتيپ‌هاي مختلف تفاوت‌هاي زيادي وجود دارد و برخي از ژنوتيپ‌ها از پتانسيل مناسبي براي سيلوشدن (سجاما) برخوردار نيستند.