كاربست راهكار افلاطوني براي مقابله با سوفيست در رفع معضلات فضاي مجازي

استفاده سفسطه آميز از فضاي مجازي توسط انسان معاصر از جنس معضلات معرفت ي دوران يونان باستان است كه توسط سوفسطائيان ايجاد و با روشنگري سقراط و به ويژه افلاطون مرتفع مي شد. هدف از پژوهش حاضر، بررسي اين مسأله است كه آيا موضع افلاطون در برابر سوفسطائيان ميتواند راهكاري براي خروج از معضلات فضاي مجازي به مثابه بستري براي سفسطه گري معاصر باشد؟ اين پژوهش با روش توصيفي - تحليلي صورت گرفته است و يافته ها حاكي از اين است كه اگرچه انطباق مطلق ميان زيرساخت و محتواي فضاي مجازي با ماهيت و عمل سوفيست وجود ندارد و بستر و غايت ابداع فضاي مجازي متفاوت از انواع سفسطه پراكني هايي است كه توسط مدع يان كاذب فلسفه انجام مي شده است؛ با اين حال در عمل، نزديكي قابل توجهي ميان اين دو رويه وجود دارد. تناظر سفسطه با برخي معضلات فضاي مجازي در مؤلفه هايي چون استفاده از مجاز به جاي حقيقت، گمان به جاي معرفت، غفلت از شناخت حقيقت انسان و ارجحيت گفتار يا نوشتار، نمود روشني دارد. راهكار برون رفت از معضلات فضاي مجازي با نظربه است . موضع افلاطون در برابر سوفسطا ئيان، راهبردي « معنويت » و « عقلانيت » رويكرد افلاطوني توجه به دو عنصر حكمت بنيان براي توده مردم به عنوان كاربران معمولي فضاي مجازي است.