پويش جمعيتي و الگوهاي پوشش زمين در منطقه كلان ‌شهري اصفهان

رشد شتابان جمعيت شهري و تمركز فزاينده آن در مناطق كلان ‌شهري، از بارزترين تحولات سكونتگاه‌هاي ايران معاصر است. پويش‌هاي فضايي - زماني جمعيت، منجر به تغييرات پيچيده‌اي بر الگوهاي پوشش زمين شده است. اين مقاله با هدف بررسي و تحليل تحولات فضايي - زماني جمعيت شهري و الگوهاي پوشش زمين ناشي از آن در چند دهه اخير در منطقه كلان‌شهري اصفهان صورت گرفته است. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي-تحليلي است و با استفاده از تحليل داده‌هاي سرشماري و آمار بلوك‌هاي شهري همچنين روش طبقه‌بندي تصاوير ماهواره لندست انجام‌شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد در طي دهه‌هاي اخير افزايش مطلق جمعيت شهري از محدوده 35 كيلومتري به محدوده 25 كيلومتري شهر اصفهان رسيده است. همچنين نتايج نشان مي‌دهد كه پويش فضايي - زماني جمعيت شهري در منطقه كلان‌شهري اصفهان در مرحله تمركزگرايي و توسعه گسترده قرار دارد. متناسب با پويش فضايي - زماني جمعيت شهري، الگوي تغييرات پوشش زمين نيز دستخوش تحولات گسترده‌اي شده است و مهم‌ترين الگوي رشد شهري ناشي از تحولات جمعيتي در منطقه كلان‌شهري اصفهان حاكي از آن است كه الگوي نيمه‌متمركز اين منطقه در دهه 1360 به سمت الگويي متمركز و فشرده در دهه 1390 سوق پيداكرده است.