تبيين مؤلفه‌هاي طراحي مجتمع‌ هاي مسكوني مبتني بر پاسخ به نياز خودشكوفايي مطالعه موردي: مجتمع ‌هاي مسكوني مبعث، جنت، مدرس، بوعلي و دراك در شيراز

در عصري كه جوامع به سمت ماشيني شدن پيش مي‌رود و ابعاد رواني انسان بيش‌ازپيش ناديده گرفته‌شده است؛ خودشكوفايي را مي‌توان به‌عنوان راه‌حلي براي آسيب‌هاي ناشي از اين امر مطرح نمود. اين انگيزش براي فرد بهزيستي ذهني و سلامت روان را به همراه مي‌آورد. به نظر مي‌رسد در راستاي تحقق خودشكوفايي مي‌توان از قابليت‌هاي محيطي بهره برد. بر اين اساس پژوهش حاضر با هدف ارائه مؤلفه‌هاي طراحي تأثيرگذار بر پاسخ به نياز خودشكوفايي ساكنين مجتمع‌هاي مسكوني و به روش آميخته انجام‌شده است. جامعه نمونه را در فاز اول پژوهش در روش سند كاوي، منابع در دسترس و در روش دلفي 20 نفر از متخصصان در برمي‌گيرد. در فاز دوم نيز جامعه نمونه را 290 نفر از ساكنين مجتمع‌هاي مسكوني شهر شيراز تشكيل مي‌دهد. پژوهش با روش سند كاوي و بررسي منابع آغازشده و در ادامه در روش دلفي به مصاحبه با متخصصان پرداخته مي‌شود. در ادامه با پرسشنامه محقق ساخت به پيمايش كاربران پرداخته مي‌شود. در نهايت اطلاعات حاصل از پيمايش كاربران وارد نرم‌افزار Spss-23 شده و تجزيه‌وتحليل داده‌ها به‌وسيله آزمون تحليل عامل و آزمون همبستگي پيرسون صورت مي‌پذيرد. يافته‌هاي پژوهش در بخش تحليل عامل، مؤلفه‌هاي «محيط خلاق، مشاركت‌پذيري محيط، امنيت محيطي، رويدادپذيري فضا، تنوع‌پذيري، اكتشاف‌پذيري، تعاملات اجتماعي در محيط» را به‌عنوان مؤلفه‌هاي طراحي مجتمع‌هاي مسكوني مبتني بر خودشكوفايي معرفي مي‌نمايد و نتايج آزمون همبستگي بيانگر آن است كه تمامي عوامل به‌صورت مثبت و معنادار داراي همبستگي مي‌باشند