بازخواني شاخص‌ هاي تاب‌آوري اجتماع محلي در مواجهه با شرايط بحران واكاوي روايت و تجربه ساكنان محله سعدي شيراز در سانحه سيل 1398

با آ‌ن‌ كه پژوهش ‌هاي بسياري در حوزه بحث تاب‌‌آوري اجتماعي انجام پذيرفته است اما هنوز زواياي دقيق نحوه كنش‌گري يك جامعه محلي در مواجهه با شرايط بحران و نيز نحوه تأثير آن‌چه از ادبيات علمي به عنوان شاخص‌هاي تاب‌آوري اجتماعي شناخته مي‌شود، روشن نيست. به نظر مي‌رسد انجام پژوهش‌هاي عميق با رويكرد كيفي و پديدارشناسانه در مقياس محلي بتواند درك عميق‌تري از ابعاد و لايه‌هاي تاب‌آوري يك اجتماع محلي به دست دهد. اين پژوهش با هدف فهم شاخص‌هاي تاب‌اوري اجتماع محلي در مواجهه با شرايط بحران تدوين شده و به كمك بازخواني تجربه ساكنان محله سعدي شيراز در سانحه سيل 1398 سعي در دست‌يابي به هدف پژوهش داشته است. به اين منظور علاوه بر بررسي ادبيات نظري پژوهش، ضمن انجام 20 مصاحبه عميق و نيمه‌ساختاريافته با ساكنان محلي و تحليل محتواي مصاحبه‌ها به كمك نرم‌افزاز MaxQda، يافته‌هايي را در 8 محور اصلي تحليل و در قالب يك چارچوب نظري با 28 شاخص مؤثر بر تاب‌آوري اجتماع محلي ارائه نموده است. يافته‌هاي پژوهش نشان‌دهنده اهميت «حس هويت‌مندي و تعلق به محله» و نيز «انسجام دروني اجتماع محلي» و «انعطاف‌پذيري و خلاقيت جامعه محلي» در ارتقاء تاب‌آوري اجتماعي محله سعدي بوده است. هم‌چنين ضعف شاخص‌هاي «آگاهي و فرهنگ‌سازي عمومي» و نيز «اعتماد به نهادهاي مديريت شهري» در نحوه مواجهه اين اجتماع محلي با بحران مشهود بوده است. يافته‌هاي پژوهش حاضر مي‌تواند در تصميم‌سازي و تصميم‌گيري لايه‌هاي مديريت شهري به خصوص در حوزه مديريت بحران در مقياس محله‌هاي شهري مورد استناد و كاربست قرار گيرد.