احصا و اولويت‌‌بندي پيشران‌‌هاي مديريت سبز منابع انساني در صنعت ايران

از جمله الزامات مديريتي همراستا با نهضت حفاظت محيط‌زيست، پياده‌‌سازي نظام سبز (يا محيط زيستي) مديريت منابع انساني در سازمان‌‌هاست كه مي‌‌كوشد تا اقدامات محيط‌زيستي را با فرايندهاي متعارف مديريت منابع انساني (همچون استخدام، نيروگماري، آموزش، ارزشيابي، جبران خدمات و...) تركيب كند. پژوهش حاضر بر آن است تا فهرستي جامع از پيشران‌‌هاي اين خرده‌‌نظام مديريتي را در واحدهاي صنعتي كشورمان تهيه كرده و پس از دسته‌‌بندي، آن‌‌ها را مورد اولويت‌‌بندي قرار دهد. در مرحلۀ نخست مطالعه كاربردي، توصيفي و كمّي حاضر، گزارش‌‌هاي علمي مرتبط با موضوع پژوهش بازخواني شده‌‌اند و فهرستي از پيشران‌‌هاي استقرار نظام مديريت سبز منابع انساني تهيه شده و با نظر خبرگان مورد پالايش قرار گرفته است. در ادامه و از طريق پرسش‌‌نامه‌‌اي محقق‌‌ساخته، نظر متخصصان دربارۀ اولويت‌‌بندي اين پيشران‌‌ها گردآوري و تحليل شده است. تحليل داده‌‌هاي گردآوري شده حاكي از آن است كه پيشران‌‌هاي شكل‌‌گيري آينده نظام مديريت سبز منابع انساني در صنعت ايران در سه گروه (شامل خرده‌‌نظام مديريت منابع انساني، ساير خرده‌‌نظام‌‌هاي سازماني و محيط فراسازماني) قابل طبقه‌‌بندي هستند و سه مورد از آن‌‌ها (مشوق‌‌هاي مادي و معنوي، الزامات قانوني يا سياستي، سطح مسئوليت‌‌پذيري اجتماعي) داراي اولويت‌‌ بيش‌‌تر هستند. نتايج تحقيق نشان مي‌‌دهد كه براي شكل‌‌دهي به آينده مطلوب از مديريت سبز منابع انساني در سازمان‌‌هاي توليدي و صنعتي كشور بايد شرايط تمامي پيشران‌‌هاي اثرگذار بر اين جريان را به شايستگي مديريت نمود و به صورت ويژه براي ارتقاي سطح پيشران‌‌هاي كليدي شناسايي شده در اين مطالعه، سرمايه‌‌گذاري و برنامه‌‌ريزي كرد.