ارائه الگوي ايثارگري شغلي با رويكرد كيفي (مورد مطالعه: كاركنان شاغل در بخش كرونايي)

پژوهش حاضر، به منظور طراحي الگوي ايثارگري شغلي كاركنان شاغل در بخش كرونايي انجام شد. روش پژوهش، كيفي و از نوع نظريه داده بنياد بود. مشاركت كنندگان پژوهش حاضر، متخصصين و پرستاران بيمارستان عباسي شهر مياندوآب بودند كه تعداد 12 نفر از ميان آن‌ها به صورت هدفمند جهت انجام مصاحبه عميق انتخاب شدند و مصاحبه‌ها تا آنجا ادامه يافت كه داده‌ها به اشباع نظري رسيدند. براي بررسي قابليت اعتماد و روايي پژوهش، چهار معيار قابليت اعتبار، قابليت انتقال، قابليت اتكا و قابليت تأييد بكار گرفته شد. طي تحليل داده‌هاي كيفي با استفاده از روش كدگذاري باز و محوري و گزينشي در نهايت 17 متغير اصلي در قالب پنج دسته كلي از مؤلفه‌ها شناسايي شد كه عبارت‌اند از: متغيرهاي علي ايثارگري شغلي (تقرب به خدا، نوع دوستي، رفاه اقتصادي)؛ در شرايط زمينه‌اي ايثارگري شغلي (شرايط سياسي و اداري، ثبات اقتصادي، شرايط اجتماعي و فرهنگي)؛ در شرايط مداخله‌گر ايثارگري شغلي (نكوداشت روحيه ايثارگري، اعتقاد ﻣﺴﺌﻮﻻن به ايثارگري، بودجه ﺑﺮاي ﺗﺮوﯾﺞ اﯾﺜﺎرﮔﺮي)؛ در راهبردهاي ايثارگري شغلي (توانمندسازي كاركنان، سيستم پاداش منصفانه، كيفيت زندگي كاري)؛ و در پيامدهاي ايثارگري شغلي (شايستگي، بهره‌وري، تزكيه نفس، پيشرفت جامعه، سطح زندگي بالا). نتايج اين تحقيق بيانگر اين است كه درصد بالايي از كاركنان نظام سلامت تمايل دارند در شغل خود در شرايط سخت بمانند و از بيماران مراقبت كنند. اغلب افراد ترك شغل را در شرايط بحراني غيراخلاقي و غيرحرفه‌اي مي‌دانند و ارتقاء كيفيت زندگي كاري و حمايت اجتماعي از افراد، انگيزه ايثارگري شغلي آنها را بيشتر خواهد كرد.