مطالعه جامعه‌شناختي رابطه شاخص‌هاي كلان اقتصادي با ازدواج زودهنگام: استان‌هاي كشور بازه زماني 1390-1400

ازدواج زودهنگام يا كودك همسري به ازدواج‌هاي زير سن قانوني اطلاق مي‌شود كه در كشورهاي درحال‌توسعه و كمتر توسعه، در حال افزايش بوده و تبديل به مسئله اجتماعي مهم در حوزه جامعه‌شناسي خانواده شده است. اين مسئله در استان‌هاي كشور، طي بازه زماني 1390 الي 1400 روندي افزايش را تجربه نموده است، بر اين اساس هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي تأثير شاخص‌هاي كلان اقتصادي (1390-1400) برافزايش ازدواج زودهنگام است. روش اجراي پژوهش؛ از نوع اسنادي با تكيه‌بر تحليل ثانويه داده‌هاي مركز آمار ايران و سازمان ثبت‌احوال كشور مي‌باشد. واحد تحليل؛ استان‌هاي كشور و ابزار تحليل داده؛ نرم‌افزار SPSS و excel بوده است. جامعه آماري پژوهش 31 استان كشور است كه به‌صورت تمام شماري در بازه زماني 1390 الي 1400 موردبررسي قرارگرفته است. نتايج آزمون پيرسون نشان مي‌دهد كه استان‌هاي داراي نرخ بيكاري (0.366 = rو ضريب جيني (0.363 =r) بالاتر؛ بيشترين ميزان ازدواجِ زودهنگام را داشته است. همچنين، نتايج مدل رگرسيوني حاكي از اين است كه متغيرهاي اقتصادي شاملِ ضريب جيني 0.334=B، نرخ بيكاري 0.213=B، تغييرات نرخ تورم 0.297=B و تغييرات ضريب جيني 0.282=B) به ترتيب تأثير معني‌داري بر ميزان ازدواج زودهنگام در استان‌هاي كشور داشته است. مي‌توان گفت كه افزايش نرخ تورم، بيكاري و ضريب جيني در فاصله ميان‌سال‌هاي 1390 تا 1400 برافزايش نسبت ازدواج‌هاي زودهنگام مؤثر بوده است؛ بر اين اساس؛ از بين متغيرهاي اقتصادي ضريب جيني، نرخ بيكاري و تغييرات نرخ تورم از بيشترين قدرت تبيين‌كنندگي در خصوص نسبت‌هاي ازدواجِ زير 15 سال و نيز تغييرات اين نسبت در ميان استان‌ها برخوردار است.