شناسايي فرصت‌هاي صادراتي محصولات كشاورزي ايران در چارچوب مدل پشتيباني تصميم

مقدمه و هدف: شناسايي و تعيين بازارهاي هدف يكي از عمده‌ترين راهكارهاي متنوع سازي صادرات غيرنفتي و دستيابي به بازارهاي جهاني است. گسترش بازارهاي صادراتي، با توجه به كاهش درآمدهاي حاصل از صدور نفت و نوسانات شديد آن، به منزله‌ي يكي از استراتژي‌هاي مهم كشور مطرح است. بخش كشاورزي سهم قابل توجهي در صادرات غير نفتي كشور طي سال هاي اخير داشته است. اما عدم شناسايي دقيق بازارهاي بالقوه صادراتي، توسعه صادرات اين بخش را با چالش هايي مواجه كرده است. بر اين اساس هدف از اين مطالعه شناسايي و رتبه بندي بازارهاي هدف بالقوه محصولات كشاورزي صادراتي ايران است به گونه اي كه بتوان بازار- محصول‌هاي بالقوه صادراتي در اين بخش را شناسايي و اولويت‌بندي نمود. مواد و روش ها: در اين پژوهش، از مدل پشتيبان تصميم و اجراي يك فرآيند غربالگري چهار مرحله اي با استفاده از نرم افزارهاي Excel و Access  و برنامه نويسي در محيط نرم افزار SQL استفاده گرديد.يافته ها: فرصت هاي صادراتي واقع بينانه مربوط به نه محصول (1) ساير آجيل‌ها (2) خرما، انجير، (3) انگور (4) خربزه، هندوانه (5) سيب و گلابي تازه (6) زنجبيل، زعفران، زردچوبه، آويشن و ساير ادويه ها (به استثناي فلفل) (7) شيريني جات قندي حاوي كاكائو ، شامل شكلات سفيد (8) نان، شيريني، كيك، بيسكويت و (9) ساير سبزيجات تهيه شده يا نگهداري شده اما منجمد نشده مي باشد.بحث و نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي تحقيق، قسمت اعظمي از فرصت هاي صادراتي ايران در بخش كشاورزي با سد مهمي به نام نرخ تعرفه مواجه مي باشد كه با توجه به پايين بودن قدرت رقابت‌پذيري محصولات كشاورزي به دلايلي همچون (الف) پروتكل هاي بهداشتي و ايمني غذايي (ب) لجستيك و (ج) بسته‌بندي و تبليغات، صادرات آن ها را با مشكل اساسي مواجه مي كند. بر اين اساس توصيه مي شود، وزارت صمت به عنوان متولي بخش تجارت در ايران به توسعه موافقت نامه هاي تجاري دوجانبه و چندجانبه با كشورها (خصوصاً بازارهاي هدف بالقوه شناسايي شده در اين تحقيق) بپردازد. يكي از مهم ترين كارايي‌هاي موافقتنامه هاي تجاري كاهش نرخ تعرفه و حذف موانع غيرتعرفه‌اي براي محصولات صادراتي ايران مي باشد. .