كنترل تحمل پذير عيب مانور مداري ماهواره مبتني بر عملگر مجازي

در اين مقاله، براي مانور ماهواره‌هاي مدار پايين زمين كه در معرض كاهش اثرگذاري و عيب هاي جمع شونده عملگر و همچنين اغتشاشات طبيعي مانند درگ اتمسفر، گرانش زمين، تابش خورشيدي و جسم سوم هستند، از يك كنترل تحمل‌پذير عيب مبتني بر عملگر مجازي استفاده مي‌شود. در رويكرد مورد استفاده، نيازي به واحدي مجزا جهت تشخيص، جداسازي و شناسايي خطا نيست. ويژگي اصلي اين رويكرد، ارائه عملكردي يكسان براي سيستم نامي و سيستم معيوب است زيرا عيب هاي عملگر و اغتشاشات به دليل قرار دادن يك عملگر مجازي بين پلنت معيوب و كنترل كننده نامي از كنترل كننده نامي پنهان مي شوند.نحوه استناد به اين مقاله براي هدف مانور ماهواره، با استفاده از ديناميك مداري كپلر كه تنها تحت گرانش زمين قرار دارد، پارامترهاي مدار ثانويه مطلوب، محاسبه مي‌شوند. علاوه بر اين، از ديناميك مداري مبتني بر شش عنصر مداري اصلاح شده استفاده شده است كه از تكينگي جلوگيري مي كند. سپس با استفاده از پارامترهاي مدار مطلوب، عناصر مداري حركت نسبي محاسبه و در قوانين كنترل به كار مي روند. براي نشان دادن اثربخشي روش كنترل، سناريويي از مانور ماهواره با ديناميك مداري كپلر كه تحت تاثير اغتشاشات طبيعي و عيب هاي عملگر است، به مدت 42 روز شبيه سازي مي شود. اين ماهواره داراي سطح مقطع موثر m2 0.56 است و از روز 32ام عيب در عملگر آن رخ مي دهد. نتايج، عملكرد بالاتر روش پيشنهادي را در مقايسه با كنترل كننده هاي سنتي مانند LQR نشان مي دهد