فرايندهاي دياژنتيكي و توالي پاراژنتيكي سازند شهبازان (ائوسن مياني- بالايي) در شمال باختر پلدختر، حوضه لرستان

در اين پژوهش فرآيندهاي دياژنزي و توالي هاي پاراژنتيكي سازند شهبازان مطالعه شده است. اين سازند به سن ائوسن مياني تا پسين در حوضه ي رسوبي لرستان گسترش دارد. در اين پهنه يك برش سطح الارضي به ضخامت 62 متر در 10 كيلومتري شمال باختر شهرستان پلدختر انتخاب شده است. سازند شهبازان در منطقه مورد مطالعه به صورت هم شيب روي سازند كشكان قرار گرفته و توسط كربنات هاي سازند آسماري به صورت ناپيوستگي پيوسته نما پوشيده شده است. سنگ نگاري مقاطع نازك و مطالعات SEM 10 نمونه از دولوميت ها صورت گرفته است. مطالعات پتروگرافي منجر به شناسايي چندين فرآيند دياژنزي مانند ميكرايتي شدن، نوريختي، سيماني شدن، فشردگي، انحلال و جانشيني شد كه در نهايت مدل دياژنزي آن تعيين گرديد. براساس شواهد پتروگرافي، توالي پاراژنتيكي نهشته هاي سازند شهبازان در اين برش در چهار محيط دريايي، تدفيني، بالاآمدگي و آب شيرين تفسير شده است، و طي سه مرحله دياژنزي اوليه (ائوژنز)، مياني (مزوژنز) و نهايي (تلوژنز) تعيين شده است. مهم ترين فرآيند دياژنزي در برش مورد مطالعه دولوميتي شدن مي باشد كه هم به صورت اوليه و هم به صورت ثانويه تشكيل شده است. آناليز عنصري نمونه ها به روش EDS و EPMA (با دقت يك صدم درصد) نشان داد كه دولوميت هاي اوليه داراي مقادير پايين Fe و مقادير بالايي از Sr و Na مي باشند، در حالي كه دولوميت هاي ثانويه داراي تمركز بالايي از Fe و مقادير كمتري Sr نسبت به دولوميت هاي اوليه دارند كه اين موضوع دلالت بر محيط تدفيني دياژنزي كم عمق تا متوسط براي دولوميت هاي ثانويه مي باشد. مهم ترين منبع تأمين كننده Mg در دولوميت هاي اوليه آب دريا و در دولوميت هاي ثانويه تبديل كاني هاي رسي به يكديگر و آب هاي دريايي محبوس مي باشد.