بررسي اثرات دست خوردگي نمونه بر روي خصوصيات مقاومتي خاك رسي

يكي از موضوعات چالش برانگيز در زمين شناسي مهندسي و ژئوتكنيك، تاثير دست خوردگي نمونه‌هاي خاك در تعيين خصوصيات مختلف فيزيكي و مقاومتي مي‌باشد. دست‌خوردگي در كليه مراحل شامل حفاري گمانه، تهيه، ارسال و آماده‌سازي ‌نمونه و انجام آزمايش در آزمايشگاه روي مي‌دهد. در عمل تهيه نمونه دست نخورده ايده آل ممكن نمي‌باشد. بدليل مشكلات تهيه نمونه‌هاي دست‌نخورده به ويژه در لايه‌هاي خاكي، در بيشتر مواقع آزمايش بر روي نمونه بازسازي ‌شده انجام مي‌گيرد. مطالعات متعددي در مورد روشهاي ارزيابي دست‌خوردگي نمونه انجام گرفته است. هدف  اين تحقيق ارزيابي اثرات دست‌خوردگي بر روي خصوصيات مقاومتي خاكهاي رسي براساس مطالعه موردي شهر تبريز مي باشد. با انجام آزمايشات فشاري محصور نشده و برش مستقيم بر روي نمونه هاي دست‌نخورده و بازسازي‌ شده، اثرات دست خوردگي و حساسيت نمونه‌ها بررسي شده است. به طوركلي مقاومت فشاري نمونه‌هاي بازسازي‌ شده در اثر دست‌خوردگي حدود 20 الي 45 درصد كاهش مي‌يابد. ضمن تعيين ضريب همبستگي اسپيرمن، تحليل رگرسيون خطي و غيرخطي به منظور برآورد مقاومت فشاري نمونه دست‌نخورده انجام گرديد. نسبت حساسيت بين 1 الي 2 بدست آمده و در رده با حساسيت كم قرار مي‌گيرند. همبستگي بين نتايج مقاومت نمونه‌هاي دست‌نخورده و بازسازي ‌شده درآزمايش برش مستقيم با انجام تحليل رگرسيون مطالعه گرديد. بر اساس اين نتايج، چسبندگي نمونه هاي دست خورده به طور متوسط 12.4 درصد كاهش يافته ولي براي تغييرات زاويه اصطكاك داخلي رابطه معني‌داري بدست نمي آيد.