بررسي رابطه بين تفكر آينده نگر با توانايي هاي قضاوت اخلاقي و خودكنترلي در كودكان دوره اول مدارس ابتدايي

توانايي تصويرسازي ذهني از حوادث و رويدادهاي احتمالي آينده و پيش بيني موقعيت ها و نيازهاي آن كه به عنوان تفكر آينده نگر شناخته مي شود نقش حياتي براي فعاليت هاي شناختي پيچيده همچون؛ برنامه ريزي، تنظيم هيجانات، خودكنترلي و قضاوت اخلاقي دارد. اين پژوهش با هدف تعيين ارتباط مهارت هاي تفكر آينده نگر با قضاوت اخلاقي و خودكنترلي در كودكان انجام شد. در اين مطالعه توصيفي، جامعه آماري، كودكان دوره اول ابتدايي مدارس ناحيه 4 آموزش و پرورش اصفهان در سال 1400 1401 بودند كه 230 نفر به صورت نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب و به پرسشنامه هاي تفكر آينده نگر، خودكنترلي ادراك شده و پرسشنامه قضاوت اخلاقي پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون خطي چندگانه و آزمون t مستقل تحليل شدند. نتايج بدست آمده نشان داد مولفه قضاوت اخلاقي و همچنين خودكنترلي با پرسشنامه تفكر آينده نگر در سطح معناداري P ˂. /01 به ترتيب با ضريب همبستگي 55/. و 63/. داراي ارتباط معنادار و مثبت م است همچنين نتايج رگرسيون نشان داد كه قضاوت اخلاقي 17 درصد و خودكنترلي 21 درصد تغييرات تفكر آينده نگر را پيش بيني مي كند. همچنين آزمون t حاكي از تفاوت معنادار در مولفه خودكنترلي در دو جنس دختر و پسر مي باشد.