شناسايي و تبيين مؤلفه ‏هاي هويت ‏ساز انسان از منظر نهج ‏البلاغه

هدف تحقيق حاضر شناسايي و تبيين مؤلفه‏هاي هويت‏ساز انسان از منظر نهج‏البلاغه است. اين تحقيق در پارادايم كيفي و بر اساس نظريه داده بنياد و از روش كدگذاري استقرايي داده‏ها انجام گرفته است. نمونه مورد تحليل، كل متن نامه‏ها، خطبه‏ها و حكمت‏هاي نهج‏البلاغه بود كه داده‏ها به شيوه‏ي هدفمند و با رعايت قاعده‏ي اشباع نظري گرد‏آوري شد. به منظور اعتبارسنجي تحقيق از روش مسير مميزي استفاده شده است. همچنين نتايج پس از اعمال نظر پنج نفر از صاحب‌نظران و خبرگان عرصه هويت اسلامي، جمع‌بندي و اصلاحات لازم صورت گرفت. به‌منظور پايايي و اعتبايابي يافته‌‌ها، ضريب توافق نمره‌گذاران براي واحدهاي تحليل تخصيص‌داده‌شده صورت گرفت. يافته‏هاي تحقيق حاكي از آن است كه 22 كد محوري شامل حكمت‏ورزي، انديشه‏ورزي در امور، كسب آگاهي از امور، تأمل‏ورزي در تاريخ، تجربه‏محوري، تربيت‏پذيري، انجام اصولي و دقيق امور، عمل متفكرانه، استواري در امور، اتكال به پروردگار، يقين‏ورزي، ميانه‏روي در امور، حفظ نقطه تعادل، پرورش روحيات دروني، خودكنترلي، اخلاص در نيات و اعمال، خضوع، خداباوري، خودارزشمندپنداري، خودارزيابي، توجه به امور دنيايي و احساس تعهد و مسئوليت و 9 كد گزينشي شامل معرفت‏اندوزي، عملگرايي، استحكام‌سازي دروني، تعادل‌جويي، خودسازي، خدامحوري، خودنگري، دنياداري، تعهدورزي به عنوان مؤلفه‌هاي هويت‌ساز از منظر نهج‏البلاغه احصا گرديد.