دلالتهاي ارتباط معنايي حيات و تربيت درآيه 24 سوره انفال و تاثير آن بر مباني تعليم و تربيت اسلامي

هدف از تحقيق، كشف پيوند معنايي تربيت با حيات در آيه 24 سوره انفال است كه در آن تصريح شده كه اجابت دعوت خدا و رسول او سبب زنده شدن انسان ها است. از آن جا كه سول خدا نيز در اين آيه موضوعيت دارد؛ موضوع ولايت نيز به پل ارتباطي بين تربيت و حيات انساني تبديل مي شود كه جاي تحقيقات دقيق تري دارد. تحقيق حاضر با رويكرد كيفي و روش استنباطي انجام شده است.بخش اول آيه مورد نظر، ميدان تحقيق و جامعه نمونه تحقيق را تشكيل مي دهد. آيه مذكور اين است كه :أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ (انفال : 24) اي كساني كه ايمان آورده ايد هنگامي كه خدا و رسول شما را خواندند استجابت كنيد تا بدين وسيله به حيات دست يابيد. همان طور كه در آيه مشاهده مي شود مفردات بنيادين آيه فوق اين موارد است كه در اين تحقيق تلاش مي شود رابطه آن ها با تعليم و تربيت روشن شود : ايمان، استجابت، خدا و رسول، هنگامه دعوت، حيات بخشي. اولا بخش اول آيه، به لحاظ اجزاء چه ارتباطي به تعليم و تربيت دارد؟ دوم اين كه اين معاني با سايه هاي معنايي خود و ساير آيات و روايات مرتبط چه شبكه اي از معاني را تشكيل مي دهند؟ سوم اين شبكه معنايي چه مباني هستي شناسي، معرفت شناسي، دين شناسي، انسان شناسي و ارزش شناسي اي را براي تعليم و تربيت فراهم مي كند؟ چهارم اين مباني تربيتي چه اهداف، اصول، روش هايي را براي تعليم و تربيت اقتضا مي كنند؟ دريافته هاي تحقيق پس از تفاصيل مبنايي مشخص مي شود از جمله علائم حياتي انساني بر اساس مباني تربيتي حيات طيبه، هماهنگي او با اولياء الله در اعتقادات، تحيت و سلام در روابط اجتماعي و همچنين حياء و عفاف در حوزه اخلاقي است.