ويژگي فراكتالي اكوسيستم تربيت مبتني بر ديدگاه اصالت جامعه علامه طباطبايي

هدف از اين پژوهش تبيين فرصت هاي فلسفه صدرايي و به صورت خاص نوصدرائياني مانند علامه طباطبايي براي حل چالش هاي نظام حكمراني تربيتي مبتني بر امتداد ديدگاه هاي ايشان در حوزه اصالت جامعه است. سوال اصلي اين پژوهش اين است كه اولاً آيا پرداختن به تربيت جمعي به عنوان يك پديده نوخاسته صحيح است ويا تربيت در جامعه قابل تقليل به ديدگاه هاي فيلسوفان تربيتي در حوزه «خودسازي» يا دوگانه «مربي متربي» است؟ و دوماً آيا مبتني بر ديدگاه هاي علامه طباطبايي در فلسفه صدرايي مي توان همسان سازي براي حوزه حكمراني تربيتي و تربيت فردي ايجاد نمود و بخشي از نظريات تربيت اجتماعي را منشعب از تربيت فردي به صورت مستقل استخراج كرد؟ اين پژوهش نشان مي دهد كه امتداد ديدگاه هاي علامه طباطبايي منجر به اثبات اصالت اكوسيستم تربيت به عنوان يك كل غير قابل فروكاست به اجزاء مي گردد كه در عين انطباق بخشي از فرآيندهاي افراد آن با آن كل، يك صورت بندي مستقلانه اي را طلب مي كند. پيامد اين نظريه مي تواند پاسخ بسياري از پرسش هاي موجود در جريان تعليم و تربيت مانند «دوگانه كميت و كيفيت»، «الگوي معماري نظامات تربيتي» و «نسبت سنجي بين اقتصاد و تربيت در ساحت جامعه» باشد. روش اين پژوهش نيز به دليل ماهيت فلسفي آن، استنتاجي و مبتني بر چارچوب استدلالات علم منطق مي باشد.