ارائه مدل توسعه محيط پيشگيري از آسيب (مطالعه موردي: ورزش و باشگاه هاي بدن‌سازي)

هدف پژوهش حاضر ارائه مدل توسعه محيط پيشگيري از آسيب در باشگاه هاي بدن‌سازي بود. اين پژوهش به لحاظ هدف، كاربردي و به لحاظ روش از نوع توصيفي بود كه گردآوري داده هاي آن به صورت پيمايشي انجام شد. جامعه آماري پژوهش نيز شامل ورزشكاران نخبه، مربيان، مديران و معاونين هيأت هاي بدن‌سازي و پرورش اندام استان اصفهان، كارشناسان مربوط به اين رشته و اساتيد رشته مديريت ورزشي بود. نمونه مورد بررسي 168 نفر بوده و ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه محقق‌ساخته بود. روايي محتوا و صوري پرسشنامه طراحي شده توسط 10 نفر از اساتيد برجسته مديريت ورزشي مورد تاييد قرار گرفت. همچنين براي سنجش پايايي پرسشنامه، اين پرسشنامه در اختيار 30 نفر از افراد نمونه قرار گرفت كه پس از جمع‌آوري، ضريب آلفاي كرونباخ آن برابر 0.91 بدست آمد كه نشانگر پايايي مطلوب آن بود. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون فريدمن و تحليل عاملي تاييدي مرتبه دوم در نرم افزار Lisrel استفاده گرديد. نتايج نشان داد كه چهار شاخص مربوط به مولفه بررسي ميزان كنترل و ارزيابي وسايل و تجهيزات، 9 شاخص مربوط به مولفه برقراري امنيت اجتماعي، 6 شاخص مربوط به مولفه ميزان دانش مربي از خطرات و استفاده از داروهاي غيرمجاز، و 11 شاخص مربوط به مولفه وضعيت فيزيكي و ساختاري باشگاه هاي بدن‌سازي است. نتايج حاصل از آزمون همبستگي پيرسون نيز نشان داد كه همه ضرايب همبستگي مثبت و معنادار هستند و بين عوامل موثر بر توسعه محيط پيشگيري از آسيب در ورزش بدن‌سازي رابطه معناداري وجود دارد.