شناسايي و تحليل عوامل مؤثر بر توسعه گردشگري ورزشي شمال كشور با رويكرد آمايش سرزمين

هدف پژوهش حاضر طراحي مدل توسعه گردشگري ورزشي پهنه شمالي كشور، با رويكرد آمايش سرزمين بود. روش پژوهش از نوع توصيفي - همبستگي است. داده ها به شكل ميداني با استفاده از پرسشنامه گردآوري شدند. روايي صوري و محتوايي پرسشنامه توسط متخصصين مديريت ورزشي، بازاريابي و گردشگري ورزشي (15 نفر) و روايي سازه نيز با تحليل عاملي تأييدي، تأييد شد. پايايي يافته ها با استفاده از آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي تأييد شد. جامعه آماري شامل كاركنان سازمان‌هاي مرتبط با حوزه گردشگري و ورزش (پژوهشگران و اساتيد حوزه گردشگري ورزشي، مديران اجرايي سازمان‌هاي گردشگري و ميراث فرهنگي و سازمان‌هاي ورزشي) بود. نمونه‌گيري به شكل هدفمند و غيرتصادفي به تعداد قابل كفايت در رويكرد معادلات ساختاري (320 نفر) انتخاب شد. درنهايت داده‌هاي 300 پرسشنامه كامل تجزيه‌وتحليل شد. تحليل توصيفي داده‌ها با نرم‌افزار Spss و بخش استنباطي با استفاده از روش مدل‌سازي معادلات ساختاري (تحليل عاملي) با نرم‌افزار PLS انجام شد. نتايج نشان داد كه مهم‌ترين عوامل مؤثر بر توسعه گردشگري ورزشي مناطق شمالي به ترتيب اهميت و اولويت شامل جاذبه هاي طبيعي و رويدادها (0.89)، شرايط اقليمي (0.84)، عوامل مديريتي- اجرايي (0.70)، عوامل فرهنگي - اجتماعي (0.65)، قوانين و سياست ها (0.64)، زيرساخت‌ها و اقامتگاه ها (0.51) و جريان حمل‌ونقل (0.46) هستند. توسعه گردشگري ورزشي مناطق شمالي كشور نيازمند توجه جدي به هفت گروه از عوامل مؤثر شناسايي ‌شده در اين پهنه است. همچنين ضرورت دارد در برنامه‌ريزي اين صنعت در منطقه مذكور، مديران و مسئولان مربوطه اولويت و ميزان اهميت هر يك از عوامل شناسايي ‌شده را در نظر بگيرند.