اثرات نظامي ‌گري بر فقر و بي‌ عدالتي در آمريكا

يك نظام اقتصادي قوي و يكپارچه، تركيبي از مؤلفه هاي هماهنگ قدرت سخت و نرم است تكيه صرف برتوان نظامي و قدرت سخت، ناديده انگاري سرمايه انساني و نيز وسيج توده هاي مردمي به مثابه قدرت نرم از عوامل موثر در افول تدريجي يك نظام استت آمريكا علي رغم اينكه عنوان بزرگ ترين اقتصاد جهان را نزديك به 21 تريليون دلار و يشترين مخارج نظامي را در دنيا، 732 ميليارد دلار، به خود اختصاص داده اما از حيث درآمد سرانه، بالغ بر 65000 دلار، در رتبه هفتم جهان قرار گرفته است و ضريب جيني (شاخص توزيع درآمد) اين كشور 0.852 است كه مبين توزيع شديداً نابراور درآمدها و ثروت ها است شكاف درآمدي بين خانوارهاي سفيدپوست و سياه پوست نيز به شدت در حال افزايش استت شاخص ادراك نژادپرستي (بازه صفرتا يك) در آمريكا در بين 76 كشور، 18 / 5 گزارش شده كه اين كشور را در رتبه سيزدهم قرار مي دهد اين حقايق مدون دلالت بر نوعي رابطه مثبت ميان افزايش مخارج نظامي با افزايش فقر و بي عدالتي در جامعه آمريكا دارد. در اين مقاله، با كمك داده هاي سري زماني، طي سال هاي 1970 تا 2019 سعي داشته نشان دهد كه با افزايش مخارج نظامي و جنگ افروزي، نابراوري و شكاف طبقاتي در آمريكا رو به افزايش است.