واكاوي جايگاه نوين چين در نظام بين ‌‌الملل و تأثير آن بر هژموني آمريكا

پس از دهه‌1980 ميلادي، آمريكا با نوعي بحران قدرت و هژموني مواجه گرديده است و اين در حالي است كه دهه 1990، آغاز توسعه اقتصادي و قدرت‌يابي چين و شروع فرآيند دستيابي اين كشور به موقعيت و نفوذ سياسي در نظام بين‌الملل است. بحران‌هاي اقتصادي در نظام سرمايه­داري، اين فرصت را براي چين فراهم آورد تا بستر مناسبي براي سرمايه‌گذاري در كشورش ايجاد كند. از آنجا كه توانايي ايجاد و حفظ رژيم‌ها و معاهدات بين‌المللي جزء جدانشدني يك قدرت هژمون است، ليكن دولت ترامپ به دليل منافع كوتاه‌مدت اقتصادي از بسياري از معاهدات بين­‌المللي خارج شد. اين در حالي است كه چين به بزرگ‌ترين شريك تجاري براي بسياري از كشورها تبديل شده و الحاق اين كشور به سازمان تجارت جهاني نيز باعث ارتقاي جايگاه اين كشور در اقتصاد جهاني شده است. در اين راستا، مقاله­ حاضر در پي پاسخ به اين پرسش اساسي است كه جايگاه نوين چين در نظام بين‌الملل چه تأثيري بر هژموني آمريكا دارد. پژوهش پيش‌رو در چارچوب نظريه‌ هژموني رابرت گيلپين درصدد آزمون اين فرضيه است كه جايگاه نوين چين كه ناشي از ارتقاي سياسي و اقتصادي اين كشور است، جايگاه هژمونيك آمريكا را به چالش كشيده است و سياست خارجي نوانزواگرايانه ترامپ نيز اين فرآيند را تسريع نموده است. مقاله­ حاضر با استفاده از روش توصيفي-تحليلي و استفاده از منابع كتابخانه‌اي و اينترنتي، ضمن بررسي عواملي كه سبب افول قدرت هژمون مي‌شود، به تحليل جايگاه هر دو كشور پرداخته است.