بررسي اثرات متقابل انرژي‌هاي تجديد پذير و انتشار كربن دي‌اكسيد بر توسعه انساني: رويكرد هم‌جمعي در روش خودرگرسيون با وقفه هاي توزيعي

افزايش سطح انتشار كربن يكي از جدي‌ترين نگراني‌هاي دهه اخير در دنيا است و كشورهاي مختلف سياست‌ها و رويكردهاي متفاوتي را براي كاهش شدت انتشار كربن دي‌اكسيد اتخاذ مي‌كنند؛ ازاين‌رو مطالعه حاضر به بررسي تأثير انرژي‌هاي تجديدپذير و انتشار كربن دي‌اكسيد و همچنين اثرات متقابل آن‌ها بر توسعه انساني مي‌پردازد. مطالعه حاضر از نوع توصيفي-تحليلي و كاربردي است كه با روش خودرگرسيون با وقفه‌هاي توزيعي براي سال‌هاي 2020-2000 برآورد شد. حجم نمونه 16 كشور از كشورهايي با توسعه انساني بالا ازجمله ايران بود. نتايج نشان داد انتشار كربن دي‌اكسيد در هر چهار حالت شامل انتشار CO2، انتشار CO2 از برق و گرما، انتشار CO2 از مصرف سوخت مايع و شدت انتشار كربن دي‌اكسيد تأثير منفي و انرژي‌هاي تجديدپذير، توليد ناخالص داخلي، توسعه مالي و خالص سرمايه‌گذاري مستقيم خارجي تأثير مثبت بر شاخص توسعه انساني در بلندمدت در كشورهايي با توسعه انساني بالا داشتند؛ همچنين اثرات متقابل انتشار كربن دي‌اكسيد و انرژي‌هاي تجديدپذير بر شاخص توسعه انساني مثبت بود؛ بنابراين انرژي‌هاي تجديدپذير مي‌توانند به‌عنوان يك ابزار براي كنترل و كاهش اثرات انتشار آلودگي‌هاي محيط ‌زيست جهت افزايش توسعه انساني مورد استفاده قرار گيرد؛ لذا پيشنهاد مي‌شود سياست‌هاي استفاده و توسعه انرژي‌هاي تجديدپذير گسترش يابد و سرمايه‌گذاري‌هاي بيشتري در اين بخش جذب شود؛ علاوه بر اين، وضع قوانين تشويق مشاركت‌هاي دولتي و خصوصي و رفع موانع سرمايه‌گذاري مي‌تواند به سرمايه‌گذاران كمك كند تا در فعاليت‌هاي انرژي‌هاي تجديدپذير مشاركت كنند.