تاثير انقلاب اسلامي بر فرهنگ سياسي ايران (با تاكيد بر نقش تمدني فرهنگ شيعي)

پيروزي انقلاب اسلامي، به‎رهبري امام خميني در سال 1357، به شكل‎ گيري نظام ارزشي جديدي در ايران منجر شد. تحولات گسترده‎ اي در سطح نخبگان سياسي، ساختارهاي اجتماعي و مناسبات ميان افراد، در جامعه ايجاد و موجب تحول فرهنگ سياسي ايران شد. اين مقاله با بررسي رابطه دو متغير انقلاب اسلامي و فرهنگ سياسي ايران، سؤال اصلي خود را اين‎گونه مطرح مي‎كند: «چگونه انقلاب اسلامي بر فرهنگ سياسي ايران، در مقطع زماني 1357 تا  1368، تأثير گذاشته است؟» در سال ‎هاي بعد از انقلاب اسلامي، تطابق هنجارها و ارزش ‎هاي نخبگان سياسي و مردم، موجب افزايش حداكثري مشروعيت نظام سياسي شد و مشاركت عمومي و سياسي مردم در حمايت از نظام سياسي گسترش يافت. مشاركت به ‎صورت توده ‎اي بود؛ اما از منظر فرهنگ سياسي، مردم بر اين باور بودند كه توانايي تأثيرگذاري بر فرايند سياسي را دارند. تأكيد نوشتار پيش رو بر اين است كه انسجام اجتماعي قوي در جامعه ايران بعد از انقلاب اسلامي، از آموزه ‎هاي شيعه تأثير پذيرفته است. باوقوع انقلاب اسلامي، عناصر، مفاهيم و نمادهاي فرهنگ و تمدن شيعي در سطح جامعه بازتوليد شدند و اين امر موجب گسترش تعاون، ممهاي همبستگي و حاكم شدن مناسبات غيرپولي در شبكه روابط اجتماعي شد. همچنين كاركرد مثبت دين در صورت‎بندي اجتماعي-‎‎سياسي ايران آشكار شد. اين پژوهش بارويكردي انتقادي و روش كيفي (توصيفي-تحليلي) سامان يافته و مطالب به‎ شيوه كتابخانه ‎اي جمع ‎آوري شده است.