تدوين مدلي از شهرهاي كم كربن به منظور كاهش تغييرات آب و هوايي و توسعه پايدار (مطالعه موردي كلانشهراهواز)

توسعه شهري مهمترين عامل در انتشار گازهاي گلخانه اي و تغييرات آب و هوايي به شمار مي رود كه اگر با افزايش جمعيت همراه باشد شرايطي بسيار بحراني براي ساكنان يك شهر به وجود خواهد آورد. موقعيت منطقه مورد مطالعه شهر اهواز در استان خوزستان مي باشد. هدف پژوهش حاضر شناسايي عوامل مهم تاثيرگذار به منظور تدوين مدلي از شهرهاي كم كربن به منظوركاهش تغييرات آب و هوايي و توسعه پايدار كلان شهر اهواز مي باشد. اين تحقيق از نظر هدف كاربردي و ازنظر ماهيت گردآوري داده، توصيفي –پيمايشي و مبتني بر مطالعات كتابخانه اي و بررسي هاي ميداني است. براي دستيابي به اهداف پژوهش پرسشنامه اي به صورت ماتريس بررسي اثرگذاري زوجي در 6 معيار و 15 زير معيار تدوين و در اختيار 20 نفر از متخصصين قرار گرفت سپس تحليل داده ها با روش دنپ ( DANP_ANP ) و نرم افزار اكسل صورت گرفت. نتايج نشان مي دهد بخش تاسيسات و زيرساخت ها، بخش فرهنگي و اجتماعي ، بخش فضاهاي سبز و بخش صنايع، در شهر اهواز از ماهيت تاثيرگذاري برخوردارند. از نظر اهميت نيز بخش دسترسي و خدمات حمل و نقلي با وزن، 0.1810، بخش ساختمان با وزن 0.1768 و بخش تاسيسات و زير ساخت ها با وزن 0.1681 به ترتيب رتبه اول تا سوم اهميت را در جهت كاهش كربن كسب نموده اند،در بين زير معيارها نيز طراحي و فرم ساختمان با وزن 0.0901، استفاده از وسايل كم مصرف انرژي با وزن 0.0878 و ترويج سبك و شيوه هاي زندگي كم كربن با 0.0846 به ترتيب رتبه اول تا سوم را كسب نموده اند.