ظرفيت‌سنجي سازماني گردشگري ادبي براي توسعه گردشگري شهري (مطالعه موردي: شهر تهران)

امروزه گردشگري ادبي جايگاه ويژهاي در جهان دارد و كشور ما نيز با داشتن شعرا و نويسندگان برجسته مي تواند گردشگري ادبي را رشد و توسعه دهد. در اين ميان، شهر تهران به دليل موقعيت سياسي و وجود مراكز فرهنگي‌هنري همواره موردتوجه شعرا و نويسندگان كشورمان بوده است. گرچه در اين شهر ظرفيت بالاي فردي و محيطي براي ايجاد گردشگري ادبي به وجود آمده، اما به نظر مي‌رسد كه مديريت و برنامه‌ريزي و استفاده از ظرفيت‌هاي موجود ضعف‌هاي اساسي دارد. در اين مطالعه اين كاستي‌ها در سه سطح فردي، سازماني و محيطي، مورد تحليل قرارگرفته است. روش تحقيق توصيفي- تحليلي است. به‌منظور جمع‌آوري اطلاعات از روش اسنادي، كتابخانه‌اي و ميداني استفاده‌شده است. مطالعات ميداني با اجراي پيمايش صورت گرفته است. جامعه آماري متشكل از گردشگران، كارشناسان و افراد محلي بوده و بر مبناي روش كوكران تعداد 96 نمونه به‌صورت تصادفي ساده از ميان آن‌ها انتخاب‌شده و توزيع‌شده است. ابزار گردآوري پرسشنامه محقق ساخته و مشتمل بر 5 گويه با روش پاسخگويي ليكرت بوده است. تحليل اطلاعات به كمك مدل‌هاي ناپامتريك و با استفاده از نرم‌افزارهاي spss انجام‌شده است. يافته‌هاي تحقيق نشان داد «تبليغات» مؤثرترين متغير ظرفيت سازماني در توسعه گردشگري ادبي در شهر تهران است و پس‌ازآن «جشنواره‌ها و رويدادهاي ادبي» در درجه دوم و «كيفيت خدمات» نيز در رده سوم قرار مي‌گيرند. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد ظرفيت‌هاي لازم براي توسعه گردشگري شهر تهران از جنبه گردشگري ادبي وجود دارد. براي توسعه گردشگري ادبي لازم به سياست‌گذاري در ظرفيت‌هاي سازماني است. اين ظرفيت بايد در محورهاي مهم مديريت اماكن ادبي و تبليغات و بازاريابي موردتوجه قرار گيرد.