تاثير مصرف انرژي هاي تجديدپذير بر توسعه يافتگي اجتماعي در كشورهاي عضو OECD

در سال‌هاي اخير، استفاده‌ي بيش‌از‌حد از سوخت‌هاي فسيلي، زمينه‌ساز مسائلي همچون افزايش آلايندگي‌هاي زيست‌محيطي و گرمايش زمين بوده‌است. از اين رو يافتن يك جايگزين براي سوخت‌هاي فسيلي امري اجتناب ناپذير مي‌باشد. انرژي‌هاي تجديدپذير، منابعي پايان‌ناپذير و پاك هستند كه مي توانند جايگزيني مناسب براي سوخت‌هاي فسيلي باشند. كاهش آلودگي‌هاي زيست‌محيطي، پايان‌پذيري سوخت‌هاي فسيلي و اشتغال‌زايي از جمله علل ضرورت توسعه‌ي انرژي‌هاي تجديدپذير به شمار مي‌آيند. همچنين نامطلوب بودن شاخص‌هاي توسعه‌ي اجتماعي مانند نابرابري‌جنسيتي و نابرابري درآمدي در اغلب مناطق جهان، نشانگر ضرورت تحقيق بر اين مسئله است. لذا تحقيق حاضر، تلاشي در جهت يافتن تاثير مصرف انرژي‌هاي تجديدپذير بر توسعه يافتگي اجتماعي مي‌باشد. در اين تحقيق بازه‌ي زماني مورد نظر شامل سال‌هاي 1990 تا 2018 و كشورهاي مورد مطالعه شامل كشورهاي عضو سازمان توسعه‌ و همكاري اقتصادي هستند كه در زمينه‌ي مصرف انرژي‌هاي تجديدپذير پيشرو محسوب مي‌شوند. روش بررسي از طريق تجزيه و تحليل داده‌هاي پنلي به شيوه‌ي خودرگرسيون برداري مي‌باشد كه نتايج را بر اساس تعامل و اثرات متقابل ميان متغيرها ارائه مي‌دهد. يافته‌هاي تحقيق حاكي از آن است كه مصرف انرژي‌هاي تجديدپذير بر نابرابري درآمدي و جنسيتي اثر منفي، بر مخارج بهداشتي و آموزشي دولت‌ها و اميد به زندگي در بدو تولد تاثير مثبت، و در نتيجه‌ي اين تاثيرات بر توسعه يافتگي اجتماعي اثر مثبت مي‌گذارد.