بررسي آزمايش‌هاي تشخيصي آنتي‌بادي‌هاي SARS-CoV-2 در پلاسماي اهدا كنندگان بهبوديافته از COVID-19 و عوامل همراه، يزد، سال 1400-1399

سابقه و هدف: پلاسما درماني در مبتلايان به كوويد19 يكي از نخستين روش‌هاي درماني در جهان و ايران است. لازم است مشخص شود پلاسماي اهدايي داراي آنتي‌بادي قابل تشخيص براي استفاده درماني است. بنابراين مطالعه حاضر با هدف تعيين فراواني و مقايسه نتايج آزمايش سريع، آزمايش اليزا و تيتر آنتي‌بادي عليه SARS- CoV-2 در پلاسماي اهدايي بيماران COVID-19 بهبود يافته انجام شد.روش كار: مطالعه از نوع مشاهده‌اي و به روش مقطعي بود. جامعه مورد بررسي اهدا كنندگان خون يا پلاسماي بهبود يافته از  COVID-19كه از ارديبهشت1399 تا پايان ارديبهشت 1400 خون يا پلاسما اهدا كرده‌اند، به روش سرشماري وارد مطالعه شدند. از آنها نمونه براي انجام آزمايش سريع، آزمايش اليزا و تيتراسيون گرفته شد. نتايج آزمايش‌ها و داده‌ها شامل سن، سابقه بستري و فاصله ابتلا تا اهداي پلاسما وارد برنامه SPSS20 شده و با آزمون‌هاي آماري توصيفي و تحليلي Chi- Square، آناليز انجام شد.يافته‌ها: در اين مطالعه 1826 اهدا كننده با محدوه سني 64-18 سال شركت كردند. 59/6 درصد اهدا كنندگان تيتر آنتي‌بادي 160 و بالاتر داشتند. در 89 درصد از اهدا كنندگاني كه تيتر مثبت آنتي‌بادي داشتند، تست سريع نيز مثبت بود و در 98/4 درصد از آنها تست اليزا نيز مثبت بود (0/001  p). بين سن اهدا كنندگان و تيتر آنتي‌بادي ارتباط مشاهده شد (0/001  p). بين تيتر آنتي‌بادي و فاصله زماني بيماري تا زمان اهداي پلاسما ارتباط معناداري وجود نداشت. تيتر آنتي‌بادي در اهدا كنندگاني كه در بيمارستان بستري شده بودند، به طور معناداري بالاتر از اهدا كنندگاني بود كه در منزل تحت درمان بودند (0/001  p).نتيجه‌گيري: به طور كلي ارتباط معناداري بين مثبت شدن تست سريع و اليزا با تيتر بالاي آنتي‌بادي وجود داشت. اهدا كنندگاني كه در بيمارستان بستري شده بودند و سن بالاتري داشتند، تيتر بالاي آنتي‌بادي در پلاسماي اهدايي داشتند.