بررسي آثار زيان رفاهي تكانه‌ها تحت بانكداري ذخيره جزئي و كامل: رويكرد DSGE

هدف اين پژوهش بررسي آثار زيان رفاهي تكانه‌ها در شرايط بانكداري ذخيره جزئي و كامل است. براي دستيابي به اين هدف، دو الگوي تعادل عمومي پوياي تصادفي با لحاظ واقعيت‌هاي اقتصاد ايران طراحي و سپس به بررسي آثار تكانه‌ها پرداخته شده است. پس از تخمين پارامترها به روش تخمين بيزين با استفاده از داده‌هاي فصلي اقتصاد ايران طي دوره 1401-1370 نتايج شبيه‌سازي، بيان‌گر اعتبار مدل‌ در توصيف نوسانات اقتصاد ايران است. مقايسه توابع عكس‌العمل متغيرهاي منتخب در دو الگو، نشان مي‌دهد بانكداري صد در صدي، سبب شده است تا سهم تكانه‌ها در ايجاد نوسانات متغيرهاي كليدي دستخوش تغيير شده و حتي جايگاه برخي از آن‌ها با تكانه نفت و تكانه پولي تعويض شود. در خصوص زيان رفاهي تكانه در دو مدل پايه و مطلوب، نتايج نشان داد كه كمترين زيان رفاهي مربوط به مدل مطلوب (ذخيره كامل) است. همچنين كمترين زيان رفاهي در مدل پايه (01479200/0) و مدل مطلوب (00001306/0) مربوط به حالتي است كه ضريب شكاف توليد در تابع زيان برابر با 5/0 شود؛ يعني اگر اولويت تورمي روي تابع زيان اعمال شود، مقدار عددي زيان رفاهي به صورت قابل ملاحظه‌اي كوچك‌تر از حالات ديگر مورد بررسي است. اين امر تأييد مي‌كند كه در هر دو مدل، اولويت تورمي از اولويت توليد در تابع زيان CB از نظر رفاهي مؤثرتر است. اين بدان معناست كه بانك مركزي ايران بين تورم و نوسانات توليد بايد بيشتر به تورم توجه كند، زيرا ذخيره گيري كامل سپرده‌ها تاثير بيشتري بر تورم دارد.