تأثير فناوري مالي بانكي بر ثبات مالي در صنعت بانكداري ايران

توسعه فناوري مالي، صنعت بانكداري را متحول كرده و فرصت‌ها و چالش‌هايي را براي مؤسسات مالي ايجاد كرده است. از اين رو، خدمات بانكداري ديجيتال افزايش يافته و منجر به افزايش قابل توجه تقاضا براي اين خدمات در بين مشتريان شده است. اين انتقال سريع به سمت بانكداري ديجيتال، مدل بانكداري سنتي در ايران را تغيير داده و موجب تغييري اساسي در نحوه ارائه خدمات مالي شده است. اين مقاله به بررسي تأثير فناوري مالي بانكي بر ثبات مالي در صنعت بانكداري ايران با استفاده از داده‌هاي تابلويي بين سال‌هاي 1386 تا 1400 مي‌پردازد. نتايج تجربي نشان مي‌دهد كه يك رابطه U شكل بين فناوري مالي و ثبات مالي در صنعت بانكداري وجود دارد؛ بدين معنا كه فناوري مالي در ابتدا ثبات مالي در صنعت بانكداري را كاهش داده و سپس با گسترش فناوري در صنعت بانكداري، ثبات مالي افزايش مي‌يابد. از اين رو، اقداماتي در جهت توسعه زيرساخت‌هاي فني، تقويت نظارت و اعمال قوانين و مقررات مناسب، تعيين استراتژي‌ها و سياست‌هاي دقيق و بهره‌گيري از فناوري‌هاي امنيتي مي‌تواند به بهبود ثبات بانكي كمك كند.