تحليل سيستم حكمراني شبكه‌اي توسعه پايدار مناطق محروم كشور

بيش از 77 درصد از مناطق كشور از منظر شاخص هاي پايداري اقتصادي، اجتماعي و محيطي در طبقه بندي مناطق محروم متوسط تا بسيار محروم هستند. از آن جا كه فراهم نشدن بسترهاي مناسب حكمراني توسعه به عنوان دليل عدم موفقيت برنامه هاي توسعه مطرح است، پژوهش حاضر به بررسي سيستم حكمراني توسعه مناطق محروم كشور پرداخته و با تاكيد بر نقش حكمراني شبكه اي در حل مسائل سيستم‌هاي پيچيده؛ ساختار توزيع قدرت را ميان كنشگران قانوني توسعه پايدار مناطق محروم كشور مورد تجزيه و تحليل قرار داده است. براي اين منظور پس از بررسي قوانين و مقررات مناطق محروم كشور، مبتني بر قوانين برنامه پنج ساله ششم توسعه، 38 مسئوليت قانوني و 39 نهاد/سازمان مسئول و همكار توسعه مناطق محروم كشور استخراج شد. ماتريس شبكه همكاري كنشگران با استفاده از شاخص هاي مركزيت درجه، مركزيت بينابيني، تراكم و انسجام؛ فاصله ژئودزيك و نقاط برشي تجزيه و تحليل شد. يافته هاي تحليل ساختار حكمراني شبكه اي توسعه مناطق محروم كشور حاكي از تمركز قدرت تصميم گيري در دولت و عدم تعادل در توزيع قدرت بين كنشگران است و بدون اصلاح اساسي ساختار حكمراني شبكه توسعه مناطق محروم كشور نمي‌توان انتظار حل مسائل سيستم هاي پيچيده اقتصادي-اجتماعي مناطق محروم كشور را داشت. در نهايت پيشنهادات سياستي توسعه حكمراني شبكه اي با توجه به نتايج بررسي قوانين و مقررات ملّي و برنامه هاي توسعه و نتايج تحليل شبكه حكمراني توسعه مناطق محروم كشور در راستاي تعادل بخشي در توزيع قدرت قانوني ميان نهادهاي مسئول و همكار مبني بر فرصت هاي مشاركت برابر كنشگران كليدي شامل نهادهاي دولتي، بخش خصوصي و نهادهاي مردمي در مدار تصميم گيري ارائه شده است.