ضرورت بازنگري در نظام آموزشي دانشجويان رشته مديريت: بررسي تجربه زيسته دانشجويان مديريت دانشگاه تهران

يكي از مهمترين وظايف حكمراني آموزشي، بازنگري به موقع نظام ها و فرآيندهاي آموزشي به ويژه در حوزه نظام آموزش عالي است. به نظر مي رسد فرصت و تجربيات كسب شده در دوران همه گيري كوييد 19  اين روند را تشديد كرده است. به همين منظور هدف پژوهش حاضر بررسي تجربه زيسته دانشجويان مديريت دانشگاه تهران از آموزش مجازي در دوران همه گيري ويروس كرونا و ارائه راهكارهايي جهت بهبود نحوه آموزش مي باشد. روشي كه در اين پژوهش كيفي مورد استفاده قرار گرفته است، تحليل پديدارشناختي مي باشد. با استفاده از تحليل پديدارشناختي مي‌توان دريافت كه جامعه هدف دنياي پيرامون خود را چگونه درك مي كند و تجارب خاص مورد نظر براي آن ها چه معنايي دارد. جامعه آماري در اين پژوهش، شامل آن دسته از دانشجويان مديريت دانشگاه تهران مي باشد كه سابقه مشاركت در كلاس هاي غيرحضوري و مجازي و توام را به صورت هم زمان با فراگيري ويروس كرونا در دانشگاه را داشته‌اند. پژوهشگران اين پژوهش با انجام 29 مصاحبه از بين دانشجويان واجد شرايط به اشباع نظري رسيده اند. يافته پژوهش حاضر نشان مي دهد كه كلاس هاي غيرحضوري و مجازي داراي مزايا و معايبي به صورت توامان مي‌باشد كه به تفكيك به موارد آن پرداخته مي شود. نهايتا اين مطالعه با تحليل محتواي داده هاي پژوهش، روش آموزش تركيبي فزاينده را جهت افزايش و بهبود بهره وري فرايند آموزش توصيه و پيشنهاد مي‌كند.