سياست مصرف پايدار: بازشناسي چالش‌هاي مديريت سبك زندگي موردمطالعه: وزارت بازرگاني عراق

مصرف پايدار به ويژه با روند فزاينده جمعيت شهري از يك‌سو و مشكل دولت‌ها در تأمين مواد غذايي براي زندگي پايدار يك مسئله اساسي به شمار مي‌رود كه كشورهاي درحال‌توسعه تلاش مي‌كنند از طريق مديريت سبك زندگي تا حد زيادي آن را كنترل نمايند. پژوهش حاضر در وزارت بازرگاني عراق در تلاش است چالش‌هاي مديريت سبك زندگي در حوزه سياست مصرف پايدار را شناسايي نمايد. روش اين پژوهش تركيبي (كيفي و كمي) است كه در مرحله اول در چارچوب تجزيه‌وتحليل كيفي از نوع تحليل تم به روش شش مرحله‌اي براون و كلارك (2006) انجام شد؛ ابزار گردآوري اطلاعات در مرحله اول مصاحبه نيمه ساختاريافته و عميق بود. اعتبار داده‌هاي پژوهش از طريق بازگشت به مصاحبه‌شوندگان و مميزان بيروني تائيد شد. جامعه پژوهش متخصصان حوزه تجارت و بازرگاني بودند كه از اين ميان تا حد اشباع داده‌ها با 12 نفر مصاحبه انجام گرفت؛ نمونه‌گيري به روش هدفمند وابسته به معيار انجام شد. در مرحله دوم پژوهش به روش كمي از نوع پيمايشي، با تحليل عاملي مرتبه دوم از طريق نرم‌افزار  ايموس[1] انجام شد. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته بود كه اعتبار آن از طريق روايي صوري و محتوايي تائيد شد. نتايج اين پژوهش نشان داد 57 كد اوليه، در قالب 13 كد اصلي در 4 دسته عملكرد حاكميتي، كنشگري مصرف‌كننده، نفوذ اطلاعاتي و رسانه‌اي، اقتضائات محيطي و اقليمي قرار گرفتند. نتايج همچنين نشان داد مدل تحليل عاملي مؤلفه‌هاي شناسايي‌شده داراي برازش مناسب است و وزن عاملي مؤلفه‌ها به ترتيب عملكرد حاكميتي (0.94)، كنشگري مصرف‌كننده (0.87)، نفوذ اطلاعاتي و رسانه‌اي (0.85)، اقتضائات محيطي و اقليمي (0.69) برآورد شد. بر اين اساس مي‌توان نتيجه گرفت مؤلفه‌هاي حاكميتي و دولتي نقش مهم‌تري در مديريت سبك زندگي دارند.