طراحي مدل عدم تمركز (سياسي-اقتصادي) در استانهاي ايران در راستاي حكمراني مطلوب

هدف: اين مطالعه با هدف طراحي مدل عدم تمركز (سياسي-اقتصادي) در استان‌هاي ايران در راستاي حكمراني مطلوب انجام شده است. تحقيق حاضر از لحاظ هدف، از نوع تحقيقات توسعه‌اي و از نظر نوع روش، اكتشافي و از لحاظ روش جمع آوري داده‌ها روش كيفي محسوب مي‌گردد.روش پژوهش: جامعه آماري شامل ۱۴ نفر از خبرگان اجرايي و دانشگاهي است كه داراي سابقه آموزش در حوزه مديرتي دولتي و مقالات علمي معتبر در اين زمينه هستند. ابزار اصلي گردآوري داده‌ها در بخش ميداني شامل مصاحبه نيمه‌ساختاريافته است. اعتمادپذيري مصاحبه‌ها با روش توافق درون موضوعي و بازآزمون مورد تاييد قرار گرفت. جهت تحليل داده‌ها از تئوري داده بنياد با استفاده از نرم افزار مكس‌كيودي استفاده شد. يافته‌ها: بر اساس نتايج حاصل از تحليل كيفي شش دسته از عوامل شامل عوامل علي (برنامه‌ريزي، شايستگي، و انعطاف‌پذيري)، زمينه‌اي (پاسخگويي، توانمندسازي عمومي، مسئوليت‌پذيري)، مداخله‌گر (تمركززدايي محيطي)، پديده محوري (تمركززدايي سياسي- اقتصادي)، راهبردها (توسعه اجتماعي، مديريت اقتصادي، و ارتقاي مشاركت عمومي)، و پيامدها (تمركززدايي مبتني بر حكمراني، كارايي و اثربخشي، شكل‌گيري وفاق عمومي عدالت طلبي) شناسايي شد. بر اساس مولفه‌هاي شناسايي شده، مدل پارادايمي عدم تمركز سياسي-اقتصادي  توسعه داده شد.  نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج بدست آمده توانمندسازي عمومي، مسئوليت‌پذيري و پاسخگويي بعنوان شرايط زمينه‌اي تحقق حكمراني مطلوب شناسايي شد. رشد و توسعه هر جامعه و كشوري به عملكرد كارآمد و مطلوب سازمان‏ها و نهادهاي دولتي و به تبع آن عملكرد كارآمد و مطلوب افراد شاغل در اين نهادها و سازمان‏ها وابسته است.