ارزيابي اصلاح ساختار جاذب‌ سنگ‌آهك معدني بر عملكرد آن در جذب دي‌اكسيدكربن طي فرآيند چرخه كلسيم

زمينه و هدف: يكي از چالش‌هاي بزرگ فرايند چرخه كلسيم، از بين رفتن ظرفيت جذب دي‌اكسيدكربن جاذب‌هاي كلسيمي در طول چرخه‌هاي متوالي به دليل افزايش مكانيسم تف‌جوشي است. در همين راستا، در مطالعه حاضر سعي شد تا با بكارگيري روش‌هاي هيدراسيون و اسيدزني، به بهبود عملكرد ميزان تبديل كربناسيون در چرخه‌هاي مختلف پرداخته‌ شود. روش بررسي: پس از تهيه جاذب‌هاي پايه كلسيم‌اكسيد و اصلاح‌ شده با روش هيدراسيون و اسيدزني، براي اطمينان از آماده‌سازي صحيح جاذب‌ها و بررسي ساختار جاذب‌هاي بدست ‌آمده، از آناليز‌هاي ميكروسكوپ الكتروني روبشي، پراش پرتو ايكس و برونر-اميت-تلر استفاده شد. سپس، براي بررسي عملكرد ميزان جذب از دستگاه وزن‌سنج گرمايي استفاده گرديد. يافته‌ها: نتايج بدست ‌آمده از واكنش كربناسيون نشان داد كه ميزان تبديل موثر براي جاذب‌هاي سنگ‌آهك اوليه و نوع اصلاح ‌شده آن با روش اسيدزني و هيدراسيون در انتهاي چرخه اول به‌ترتيب 75، 86 و 73 درصد و در انتهاي چرخه بيستم به‌ترتيب 24، 38 و 26 درصد بوده كه نشان از بهبود ظرفيت جذب جاذب به‌دليل تشكيل استات‌كلسيم و به طبع آن، تشكيل ساختار پايدارتر و متخلخل‌تر جاذب مورد استفاده‌ است. نتايج تاثير استفاده از جاذب‌هاي سنگ‌آهك اوليه و نوع اصلاح‌ شده آن با روش اسيدزني و هيدراسيون نشان داد كه ميزان كاهش ظرفيت جذب جاذب‌ها در طول بيست چرخه به ترتيب معادل 69، 58 و 67 درصد بوده كه نشان از بهبود بيشتر پايداري جاذب در صورت استفاده از روش اسيدزني است. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج بدست ‌آمده، روش اسيدزني را مي‌توان به عنوان يكي از كارآمدترين روش‌ها براي بهبود عملكرد جاذب‌هاي كلسيم اكسيد، مورد استفاده قرار داد.