سنتز و تعيين مشخصه نانو ذرات Fe3O4@SiO2 عامل دار شده با گلوكزآمين به عنوان يك جاذب مؤثر و مغناطيسي با قابليت بازيافت در حذف يون‌هاي Ni2+ از محلول هاي آبي

مقدمه: در پژوهش حاضر نانوذرات مگنتيت با روش هم رسوبي سنتز و پس از پوشش سطحي با نانوذرات سيليكا با مولكول هاي گلوكزآمين عامل دار شدند. سپس از اين نانوذرات هسته - پوسته عامل دار شده به عنوان يك جاذب مناسب در جهت حذف يون هاي نيكل از محلول هاي آبي استفاده شد. روش: نانوجاذب سنتزي با استفاده از تكنيك هايي از قبيل پراش اشعه ايكس (X-ray diffraction (XRD)) ، طيف سنجي مادون قرمز تبديل فوريه (Fourier Transform Infrared Spectroscopy (FT-IR))، ميكروسكوپ الكتروني روبشي (Field Emission Scanning Electron Microscopy (FE-SEM))، ميكروسكوپ الكتروني عبوري (Transmission Electron Microscopy (TEM))، توزيع اندازه ذرات (Dynamic Light Scattering (DLS))، مغناطيس سنج نمونه مرتعش (Vibration Sample Magnetometry (VSM))، پراش انرژي پرتو ايكس (Energy Dispersive X-ray Spectroscopy (EDX)) و آناليز توزين حرارتي (Thermogravimetric analysis (TGA)) مورد بررسي و ارزيابي ساختاري، مورفولوژي و اندازه ذرات قرار گرفت. سپس عملكرد جذبي جاذب سنتزي با بهينه سازي مقادير جاذب، pH محلول و مدت زمان تماس مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: نتايج حاكي از آن است كه ماكزيمم ظرفيت جذب (mg/g 112) زماني اتفاق مي افتد كه از mg24 جاذب در mL75 محلول با غلظت اوليه 0.65mmol/L در 7=pH و در مدت زمان تماس 18minاستفاده شود. بررسي عملكرد جاذب در يك نمونه نيروگاهي در حضور يون هاي مداخله گر نيز انجام گرفت كه نتايج مؤيد جذب عالي يون نيكل توسط جاذب در حضور يون هاي مختلف مي باشد. همچنين جاذب سنتزي توانايي بازيابي و استفاده مكرر در فرآيندهاي جذبي متوالي تا 7 مرتبه را بدون كاهش جدي در فعاليت دارا مي باشد. نتيجه گيري: در اين روش يك جاذب كاربردي براي جذب آلاينده هاي فلزي سنگين از نمونه هاي فاضلاب پيشنهاد گرديده است.